Ο Μιχάλης Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1936 στη Δράμα. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο ΑΠΘ. Δούλεψε για μια δεκαετία ως ελεύθερος επαγγελματίας στη Δυτική Μακεδονία. Στη συνέχεια εκπόνησε το διδακτορικό του στο Άαχεν της Γερμανίας. Μετά τη Μεταπολίτευση επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη όπου και εξελέγη καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών (1976). Διετέλεσε Κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής (1988-1994), Αντιπρύτανης (1994-1997) και Πρύτανης (1997-2003). Συγκλητικός για 15 συνεχόμενα χρόνια. Για το έργο του έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, από το Πανεπιστήμιο του Κάρολου της Πράγας το 1998, «για την καλλιέργεια των γραμμάτων και του ανθρωπισμού σε παγκόσμια κλίμακα». Τιμήθηκε ακόμη από τον Πρόεδρο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, με την απονομή του «μεγάλου σταυρού αξίας» σε «αναγνώριση των διακεκριμένων υπηρεσιών που προσέφερε στην ανάπτυξη των ελληνογερμανικών επιστημονικών σχέσεων». Είναι η μεγαλύτερη διάκριση που μπορεί να αποδοθεί σε μη Γερμανό πολίτη. Εκτός των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων και των πολυάριθμων επιστημονικών δημοσιεύσεων, έχουν εκδοθεί από τις εκδόσεις Ιανός και δύο δοκίμιά του με τίτλους Μετά το Αμφιθέατρο (2000) και Με μολύβι και χαρτί (2004). Ομότιμος καθηγητής από το 2003. Διετέλεσε Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (2004-2006) και Πρύτανης του Πανεπιστημίου Frederick της Κύπρου (2006-2008). Είναι παντρεμένος από το 1964 με τη Βιολέττα και έχουν δύο παιδιά, τον Άγι και τη Χάρις-Όλγα.
Η γενιά μου βίωσε στη νιότη της έναν παγκόσμιο πόλεμο, τη γερμανική κατοχή, την Εθνική Αντίσταση, έναν εμφύλιο πόλεμο και τα πέτρινα χρόνια που ακολούθησαν, αλλά και μία περίοδο πρωτόγνωρης ανοικοδόμησης και εκβιομηχάνισης της χώρας, από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 ως την στρατιωτική δικτατορία...
Κείμενα δημοσιευμένα και αδημοσίευτα, κοινωνικοπολιτικά, ιστορικά, θρησκευτικά, αλλά και απόψεις για προσωπικότητες, που προσπαθούν να προσεγγίσουν τους προβληματισμούς και τα διλήμματα της εποχής μας....