-Μια από τις σημαντικότερες και συνάμα τραγικώτερες περιόδους της νεότερης Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους είναι βεβαιότατα ο Πόλεμος και η Κατοχή 1941-44....
Από χρόνου μακρού ήρξατο ο αρχαιολογικός κόσμος μετά προσοχής και ελπίδων να στρέφη το βλέμμα προς τας Θεσσαλικάς χώρας και να κρατύνηται ο ισχυρισμός ότι υπό την γην της Θεσσαλίας αδύνατον να μη κρύπτωνται σαφή και διδακτικά ίχνη παναρχαίου πολιτισμού, επειδή αναμφίβολον ότι εν τοις Θεσσαλικοίς πεδίοις έζησαν και ηύξησαν λαοί πανάρχαιοι, συρράξεις δε και μεταναστεύσεις εθνών και λαών εκείθεν το πρώτον αρξάμεναι, μετεδόθησαν και εις την λοιπήν Ελλάδα....
Ικανοί Έλληνες και ξένοι ιστόρησαν μέχρι τούδε τα στρατιωτικά γεγονότα των δύο τελευταίων ημών πολέμων, ουδείς όμως έως σήμερον εδημοσίευσε και την διπλωματικήν αυτών ιστορίαν....
Τα του εθνικού αγώνος του δωρησαμένου ημίν ελευθέραν πατρίδα δεν διευκρινίσθησαν εισέτι, διότι οι τάφοι των εν αυτώ διαπρεψάντων είνε εισέτι νεοσκαφείς, κατ ακολουθίαν η Ιστορία δεν είπεν ακόμη την τελευταίαν αυτής λέξιν....
Εάν η αρετή, ο ευθύς χαρακτήρ, η νομιμοφροσύνη και η πολιτική ηθική ηδύναντο υλοποιούμεναι να εικονισθώσιν, η ιδιότυπος και εξαιρετική φυσιογνωμία του Κωνσταντίνου Έσσλιν θα απετέλει μεγαλειώδη έκφανσιν όλων αυτών εν απαραμμίλλω συμπλέγματι....
Ότε κατά το θέρος του 1917 μετά την εκ Θεσσαλονίκης επάνοδον και εγκατάστασιν εις την εξουσίαν της πολιτικής μερίδος των Φιλελευθέρων ήρχισαν και νόμοι περί της δημοτικής εκπαιδεύσεως να ψηφίζωνται και νέαι θέσεις να ιδρύωνται και μεγάλαι υποσχέσεις να παρέχωνται υπέρ της λειτουργίας των δημοτικών σχολείων, πάντες όσοι από πολλών ετών παρηκολούθουν τους υπέρ ανορθώσεως των σχολείων τούτων αγώνας και των πολιτευομένων και των παιδαγωγών και των διδασκάλων εχάρησαν χαράν μεγάλην, επειδή ήλπισαν ότι τέλος θα ευτυχήσωμεν ν αποκτήσωμεν δημοτικήν εκπαίδευσιν, αξίαν μεν του μεγάλου παρελθόντος της Ελλάδος, ανάλογον δε προς τας απαιτήσεις των καθ ημάς χρόνων και επομένως κατάλληλον να διαπλάση τους έλληνας της αύριον....