Ο Βασίλης Ν. Πης γεννήθηκε στην Κω το 1963. Μετά τις ημιτελείς σπουδές του στην Ιταλία επιστρέφει στην Κω. Από το 1987 εργάζεται στον Δημοτικό Οργανισμό Πολιτισμού και Αθλητισμού του Δήμου της Κω. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στο ένθετο "Βιβλιοθήκη" της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία", στο λογοτεχνικό περιοδικό "Περίπλους", στο λογοτεχνικό περιοδικό της Λέρου "Έκφραση Λόγου και Τέχνης", στο λογοτεχνικό περιοδικό της Ρόδου "Νησίδες", καθώς και στα ηλεκτρονικά περιοδικά "Ποιείν", "Fractalart" και "Staxtes". Βιβλία του έχουν εκδοθεί από τις Εκδόσεις "Οδός Πανός" και τις "Εκδόσεις Γαβριηλίδης". Ομιλεί Αγγλικά και Ιταλικά.
Ένα ποίημα είναι ένα δένδρο Οι ρίζες του χώνονται βαθιά στη Γη Αναζητώντας φρέσκο χώμα και νερό Μένοντας μόνο κι όρθιο Όταν φυσά ο άνεμος Λυγίζει τα κλαδιά του Και ρίχνει τα φύλλα, για να βγουν νέα Όταν γίνεται μούσκεμα στη βροχή Δεν φοβάται τις αστραπές Ούτε τις καραμπόλες κάτω στις ρίζες του Έχει το δικαίωμα να ψηλώσει Φωλιά να γίνει για τα πουλιά Ένα δένδρο, θα μπορούσε να γίνει Ένα ποίημα, πριν την κλιματική αλλαγή Από τη ζέστη την πολλή Οι μέρες του ραγίσαν...
Είμαστε ζωντανοί κάτω από τους πέτρινους ιβίσκους Τ αγάλματα έσπασαν μέσα στη νύχτα Το κρηπίδωμα του λιμανιού ράγισε Σαν την φωνή του καλοκαιριού Τα κύματα τραβήχτηκαν πίσω στη θάλασσα Η γη κινήθηκε απότομα Οι κάτοικοι κοιτούσαν με μια θλίψη στο χέρι Αυτό το καλοκαίρι ήρθε σαν ένα δένδρο Γυμνό από τη θάλασσα Τα λεία μάρμαρα που είχαμε Τα δώσαμε στο χρόνο κι έφυγε Παίρνοντας μαζί του την πόλη Της Κω που αγαπήσαμε....