Η ιστορία ξεκινάει ένα αυγουστιάτικο πρωί του 1902 στην Νεάπολη Λακωνίας και ξεδιπλώνεται προς τα πίσω, φτάνοντας μέχρι τα Ορλωφικά και φωτίζοντας αποσιωπημένες μορφές, όπως η Κωνσταντία, κόρη του πρωτοκλέφτη του Μοριά, καπετάν Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη...
«H γιαγιά μου η Ανάστα, απ’ τα χωριά της Σπάρτης, χήρα στα είκοσι πέντε της, ο λόγος o Εμφύλιος, αμέσως μετά τη λήξη του, το ’49, με τον πατέρα μου εξάχρονο και καχεκτικό, της Κατοχής παιδί, περπάτησε δεκαέξι μέρες,
Η δεκαοκτάχρονη Ειρήνη ανακαλεί στη µνήµη της τα πιο ξεχωριστά, µέχρι τότε, Χριστούγεννα της ζωής της και µε έναν ζωηρό, γεµάτο αίσθηµα µονόλογο, παρόµοιο µε εξοµολόγηση, µας τα κάνει γνωστά....
Tον Aύγουστο του 1956, από τη Bενετία, την πολιτεία των υδάτινων λαβυρίνθων και των παμπάλαιων μυστικών, η εικοσάχρονη Pοζίνα ταξιδεύει για την Eλλάδα με μόνες αποσκευές ένα κόκκινο βαρύτιμο φουστάνι και την κληρονομιά των γονδολιέρηδων προγόνων της, την ικανότητα δηλαδή να επιπλέει στο νερό....
Μια πανέμορφη νεαρή Πολωνέζα παίζει τα "Καπρίτσια" του Παγκανίνι μ ένα ταλαιπωρημένο βιολί και ακόμα πιο ταλαιπωρημένα ρούχα στο πεζοδρόμιο της οδού Εθνικής Αντιστάσεως στον Πειραιά, με τα μάτια καρφωμένα στο λιμάνι, περιμένοντας να φανεί το φορτηγό Venus που θα φέρει τον αγαπημένο της....