«Αφετηρία για την αντιμετώπιση του προβλήματος του προσώπου […] δεν μπορεί να είναι άλλη από την παραδοχή ότι η βιολογική, χωροχρονική υπόσταση αποτελεί τον απαράκαμπτο πυρήνα ώστε να υπάρχουν πρόσωπα […] Η παραδοχή αυτή σημαίνει την απόρριψη της θεωρίας των δύο κόσμων...
Η ραγδαία εξέλιξη των επιστημών της ζωής και των τεχνολογικών εφαρμογών τους τα τελευταία χρόνια έχει επαναφέρει στο επίκεντρο της φιλοσοφικής συζήτησης παλαιότατα ερωτήματα περί της αξίας της ζωής, που αυτή τη φορά τίθενται με νέα ένταση και υπό νέο πρίσμα...
Τί είναι το δίκαιο και πώς οι δικαστές αντλούν από αυτό τις κρίσεις που εκφέρουν, οφείλοντας μάλιστα να τις αιτιολογήσουν ως σύννομες; Όσο και αν φαίνεται παράδοξο, οι απαντήσεις που δίνονται συνήθως στο ερώτημα αυτό χαρακτηρίζονται από μία υπεραπλούστευση που δεν συνάδει με την κρισιμότητά του....