Ο στενός δρόμος προς τα βάθη του βορρά (Όκου νο Χοσόμιτσι), το τελευταίο και αριστοτεχνικότερο έργο του κορυφαίου Ιάπωνα ποιητή Ματσούο Μπασό (1644-1694), θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της κλασικής ιαπωνικής λογοτεχνίας...
Τον Σεπτέμβριο του 1975 ο συγγραφέας μπαρκάρισε ως δόκιμος αξιωματικός σε ένα φορτηγό πλοίο με διάφορα φορτία, με προορισμό τη Χοντέιντα της Υεμένης και την Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας...
Οι ερευνητές που ασχολήθηκαν διαχρονικά με τα κείμενα των ταξιδιωτών εν γένει, βρέθηκαν μπροστά σε αμέτρητες πληροφορίες, εκτιμήσεις, κριτικές καθώς και σχόλια, υποκειμενικά συνήθως, θετικά ή αρνητικά, άλλοτε παράδοξα, άλλοτε φανταστικά και άλλοτε εντελώς ιδιαίτερα...
Πού θα μας πάει το καράβι αυτή τη φορά; Ως πού θα μας ταξιδεύσει αυτή η -λαξευμένη στο χέρι- καραβέλα που χαϊδεύει τα κύματα; Πού θα τη φέρουν οι αληγείς άνεμοι του Ισημερινού και τα ρεύματα που γεννιούνται στα σπλάχνα του Ωκεανού; Ο καπετάνιος αποφασίζει πού θα πάει το καράβι, αλλά ο παραμυθάς θα αποφανθεί τελικά πού πήγε ή πού έφτασε… Και αυτή τη φορά, ο Δημήτρης Σαρρής, θα μας ταξιδέψει στη Λατινική Αμερική! Αφηγητής μας στη μακρινή αυτή πλεύση, το Ουιραπουρού, ένα μικρό πουλί, το «μαγεμένο πουλί», με τον κοκκινωπό λαιμό και τις λευκές κηλίδες, που στολίζει αέναα με το τραγούδι του τα δάση της Αμαζονίας και εξευγενίζει τις ψυχές...
Αυτό που κυρίως ξεχωρίζει το συγκεκριμένο βιβλίο από άλλα ταξιδιωτικά είναι το διπλό βλέμμα: ο συγγραφέας, πλήρης κάτοχος των εκφραστικών του μέσων πια μετά από τόσα πετυχημένα βιβλία, αποτολμά σύγκριση όχι μόνο των δυο Γερμανιών τού χτες με την ενιαία Γερμανία τού σήμερα, αλλά και του τοτινού δικού του, νεανικού βλέμματος, με το τωρινό ώριμο...
Στις αρχές της δεκαετίας του ’50, η Αυστραλιανή συγγραφέας Charmian Clift µαζί µε τον σύζυγό της, επίσης συγγραφέα, George Johnston αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τη ζωή της πόλης...