Η 15η Διάσκεψη των μερών της Σύμβασης-πλαίσιο για την Κλιματική Αλλαγή που πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη τον Δεκέμβριο του 2009, παρά την κορύφωση των προσδοκιών για ολοκλήρωση της διαδικασίας διαπραγμάτευσης και την υιοθέτηση μίας νέας πολυμερούς συμφωνίας για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής που θα διαδεχθεί το Πρωτόκολλο του Κιότο, αποτέλεσε τελικά μία ακόμη Διάσκεψη στην πορεία της διεθνούς κλιματικής πολιτικής με εξαιρετικά περιορισμένα αποτελέσματα, αποτυγχάνοντας να θέσει τους κύριους θεσμικούς άξονες της μετα-Κιότο περιόδου....
Οι δύο τελευταίες δεκαετίες κρίθηκαν αποφαστιστικές για την εξέλιξη του αναπτυξιακού φαινομένου, αλλά και του διεθνούς δικαίου, με έμφαση στον ιδιαίτερο κλάδο του που αφορά στην ανάπτυξη....
Η διάσωση των λαών της Αφρικής από τη μιζέρια, αλλά και η παγκόσμια πρόκληση για την προστασία από την καθολική περιβαλλοντική υποβάθμιση των εδαφών της, δεν αφορά στη συγκεκριμένη και μόνο ήπειρο....
Το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας, όπως άρχισε να διαμορφώνεται μετά από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αποτελεί ένα έξοχο "σχολικό" παράδειγμα για όσους θέλουν να μελετήσουν την αλληλόδραση της πολιτικής με τους νομικούς κανόνες, για όσους θέλουν να δουν, με έναν τρόπο απογυμνωμένο από οποιαδήποτε προσχήματα, την επίδραση των συμφερόντων των κρατών στη δημιουργία ή την αλλαγή των διεθνών θεσμών, τους αναγκαίους συμβιβασμούς που τελικά επιτυγχάνονται για να εξυπηρετήσουν αρχικά συγκρουόμενες προθέσεις, και τους συσχετισμούς δύναμης που προκαλούνται ανάμεσα σε ορθόδοξες ή παροδικές συμμαχίες για την επικράτηση συγκεκριμένων στόχων....
Οι ισχύοντες διεθνείς θεσμοί, τόσο σε επίπεδο κανόνων του διεθνούς δικαίου της θάλασσας και του περιβάλλοντος όσο και σε επίπεδο διεθνών οργανισμών, μέσω των οποίων γίνεται προσπάθεια ουσιαστικής τιθάσευσης της κρατικής αλλά και της ανθρώπινης παρέμβασης, αρκούν σε ποσότητα και ποιότητα, ώστε το ποθητό αποτέλεσμα που θα μπορούσε να προέλθει από την ορθολογική χρήση αλλά και διαχείριση των πόρων του θαλάσσιου περιβάλλοντος να μη θεωρείται ουτοπικό....