Πολιτικοκοινωνική πορνογραφία θα ονόμαζα τα θέματα που διατρέχουν αυτά τα κόμικς-στριπ, μιας και αφορούν τους κάλπηδες πολιτικούς και τα παράσιτά τους: επικοινωνιολόγους, διαφημιστές, image makers, δημοσιογράφους (με εξαιρέσεις φυσικά), επαγγελματίες παπαρολόγους γενικώς, αλλά και τη διεφθαρμένη ελίτ, που τους κουμαντάρει σαν μαριονέτες στη σκηνή ή καλύτερα σαν «αντιπάλους» στη σκακιέρα, απέναντι στο αποχαυνωμένο πόπολο...
Ο συλλογικός αυτός τόµος φέρνει στο προσκήνιο του επιστηµονικού διαλόγου την κοινωνική αποστέρηση ως πεδίο παρέµβασης της κοινωνικής εργασίας, όπως και άλλων κοινωνικών επιστηµών...
Η Μεγάλη Ιδέα, δηλαδή ο εθνικισµός και οι αλυτρωτικές φιλοδοξίες του ελληνικού κράτους, οι «µεταµορφώσεις» του ιδεολογικού αυτού φαινοµένου και η εργαλειοποίησή του στο πλαίσιο της προσπάθειας οικοδόµησης έθνους-κράτους κατά το δεύτερο µισό του 19ου αιώνα, αποτέλεσε το αντικείµενο αρκετών αξιόλογων µελετών...
Το βιβλίο επιχειρεί να εξετάσει το ρυθµιστικό φαινόµενο, καθώς και τις Ανεξάρτητες Αρχές που το εκφράζουν θεσµικά, από τη σκοπιά της πολιτικής επιστήµης αλλά και υπό µία ευρεία κοινωνικο-ιστορική οπτική, έτσι ώστε να ερευνηθεί µε τη µεγαλύτερη δυνατή έκταση, αντικειµενικότητα και συνέπεια αλλά και να γίνει δυνατή η συγκρότηση µιας ουσιώδους ριζοσπαστικής κριτικής του...
Όσα είδα, άκουσα, γνώρισα, χάρηκα, έζησα, έµαθα, έπαθα, πόνεσα, διάβασα, ερεύνησα, στην προσπάθειά µου να εννοήσω τον κόσµο κι εµένα, τα παραθέτω ένα ένα, σαν µικρά βοτσαλάκια µνήµης, για εσάς που έρχεστε µετά από µένα, µην τυχόν και κάτι απ’ όλα αυτά σας φανεί χρήσιµο...
Τί είναι, τελικά, βιασμός και τι δεν είναι; Ήταν ποτέ πλημμέλημα; Μπορεί μια 12χρονη να συναινέσει σε σεξουαλική πράξη; Πώς τιμωρείται η κατάχρηση ανηλίκου; Τι σημαίνει «μαστροπεία»; Είναι κακούργημα η «παιδική πορνογραφία; Πώς εξετάζεται ένα κακοποιημένο παιδί; Και τέλος: Πως αποφασίζουν τα δικαστήρια; Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα απαντά το βιβλίο του ποινικολόγου Ευτύχη Φυτράκη με απλό και εύληπτο τρόπο, με βάση τη νομοθεσία, τη νομολογία και την ποινική επιστήμη...
Γιατί οι διευθύνοντες σύµβουλοι αµείβονται 400 φορές περισσότερο από τις δασκάλες και τις νοσοκόµες; Είναι περισσότερο παραγωγικοί; Πώς έχουµε ελεύθερη αγορά όταν 500 µόλις εταιρίες παράγουν πάνω από το µισό του παγκόσµιου προϊόντος; Υπάρχει κέρδος χωρίς εκµετάλλευση; Μήπως το κέρδος του ενός γίνεται ευηµερία για όλους; Είναι οι καπιταλιστές ευφυείς άνθρωποι; Είναι η «καινοτοµία» υπέρ των εργαζοµένων; Η ιδιοτέλεια ευνοεί την «ανάπτυξη»; Μας λείπουν «δεξιότητες»; Ή, µήπως, «αριστερότητες»; Προσφέρουν τα Οικονοµικά έγκυρη γνώση; Είναι τα «επιστηµονικά» τους εργαλεία επαρκή; Γιατί ο Μαρξ δεν έγραψε Πολιτική Οικονοµία, αλλά την κριτική της; Η εκµετάλλευση αφορά µόνο την παραγωγή; Η φορολογία και ο προσανατολισµός των δηµόσιων δαπανών δεν συνιστούν δευτερογενή εκµετάλλευση; Πώς µοιράζεται το προϊόν στον κόσµο και την Ελλάδα; Γιατί µεγάλοι και «µεσαίοι» κατέχουν το 95% των περιουσιών και µένει µόνο το 5% για τους πολλούς «µικρούς»; Είναι ο πληθωρισµός όσος λέγεται; Υπάρχει ένας ή πολλοί πληθωρισµοί; Αφού όλα δείχνουν πως ο πληθωρισµός οφείλεται κυρίως στα κέρδη, γιατί µας λένε: «Προς Θεού, όχι αυξήσεις στους µισθούς»; Ρυπαίνουµε όλοι το ίδιο; Πώς οι «οικολογικές» πρακτικές των πλουσίων δολοφονούν τον πλανήτη; Ποια είναι η αγοραία τιµή της ανθρώπινης ζωής; Γιατί είµαστε τόσο άνισοι απέναντι στη ζωή και τον θάνατο; Ζούµε στην Ανθρωπόκαινο ή στην «Κεφαλαιόκαινο»; Θα µας σώσει η αγορά από την κλιµατική κατάρρευση; Γίνεται χωρίς εκτεταµένο σχεδιασµό; Μπορούµε να τα βάλουµε µε τον ταξικό ολοκληρωτισµό; Υπάρχει εργατική τάξη; Είναι ο σοσιαλισµός ανέφικτος; Ή αποτελεί το µόνο που µας µένει; Το βιβλίο πραγµατεύεται τα επίκαιρα αυτά ζητήµατα µε τη µορφή «47 απλοϊκών µαθηµάτων Πολιτικής Οικονοµίας»...