Ο εξαντλημένος, που δημοσιεύτηκε το 1992 και ανήκει στα τελευταία κείμενα του Deleuze, συνιστά ένα εκτενές και πυκνό σχόλιο στο έργο του Beckett και του σπινοζικού του χαρακτήρα, μέσω της διάκρισης μεταξύ της κούρασης και της εξάντλησης...
Έχουμε ελεύθερη βούληση; Είμαστε ηθικά υπεύθυνοι για την συμπεριφορά μας; Είναι ο ντετερμινισμός συμβατός με την ελευθερία και με την ηθική υπευθυνότητα; Τι απαντούν οι φιλόσοφοι; Η θεματική του τόμου καλύπτει διαστάσεις του προβλήματος της ελεύθερης βούλησης που αφορούν την ηθική, τη μεταφυσική, τη φιλοσοφία της δράσης, το δίκαιο...
To Tractatus Logico-Philosophicus (Λογικο-Φιλοσοφική Πραγματεία) αποτελεί το μοναδικό φιλοσοφικό έργο που δημοσίευσε ο Λούντβιχ Βιτγκενστάιν ενόσω ήταν εν ζωή...
Η επιστολή της 21ης Φεβρουαρίου 1772 του Immanuel Kant στον φίλο και μαθητή του Marcus Herz αναγνωρίζεται από όλους τους μελετητές της καντιανής φιλοσοφίας ως ένα από τα σπουδαιότερα τεκμήρια που διαθέτουμε σχετικά με την εξέλιξη της σκέψης του...
Πώς αλλάζουν γνώμη οι πολιτικοί μας αντίπαλοι; Είναι ηθικό να κάνει κανείς παιδιά στην εποχή μας; Έχουν δίκαιο όσοι πιστεύουν σε θεωρίες συνωμοσίας; Ζούμε στην εποχή της μετα-αλήθειας; Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι μια μικρή εισαγωγή στη φιλοσοφία, λίγο διαφορετική όμως από τις άλλες: δεν διατρέχει την ιστορία της φιλοσοφίας, ούτε θέτει μια σειρά από παραδοσιακά φιλοσοφικά προβλήματα, όπως «τι είναι η γνώση», «τι είναι η ελευθερία», «τι είναι η αλήθεια» κλπ...
Σ’ αυτό το µικρό βιβλίο, γίνεται µια προσπάθεια να καταστεί περισσότερο κατανοητός και εύληπτος για ένα ευρύτερο αναγνωστικό κοινό ο πολυσχιδής και δαιδαλώδης λόγος του φιλοσόφου...
Το έργο του Έντμουντ Χούσσερλ "Για τη φαινομενολογία της συνείδης του εσωτερικού χρόνου", που μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά, έχει χαρακτηριστεί "το πιο όμορφο κείμενο φιλοσοφίας του 20ού αιώνα"...
Δεν υπάρχει παρά ένα πρωταρχικό φιλοσοφικό ερώτημα, το οποίο είναι διττό: τι είμαστε και τι θα θέλαμε να γίνουμε, αλλά και ένα μετα-ερώτημα: γιατί θα θέλαμε, και πώς μπορούμε εν τέλει, να γίνουμε αυτό...
την κριτική που αποκαλείται γενικά Κριτική του καθαρού Λόγου, έπρεπε ουσιαστικά να κατοχυρωθεί η ασφαλής, αλλά αποκλειστική κυριότητα της νόησης -η οποία έχει τον δικό της τομέα, και μάλιστα στη γνωστική ικανότητα, εφόσον περιέχει a priori συστατικές αρχές της γνώσης- απέναντι σε όλους τους υπόλοιπους διεκδικητές...