«Διότι κάπου», μονολόγησε ο Πουαρό, ενδίδοντας σε ένα όργιο ανάκατων μεταφορών, «υπάρχει ένας ψύλλος μέσα στ’ άχυρα, και μες στον άνθρακα παραμονεύει ο θησαυρός και μ’ ένα σμπάρο θα πετύχω δυο τρυγόνια!» Η κυρία ΜακΓκίντι πέθανε – πω πω πω! Πώς πέθανε; Στα γόνατα πεσμένη, όπως κι εγώ...