"Όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει ανεμοθύελλες!" συνήθιζε να λέει η γιαγιά μου κουνώντας αυστηρά και διδακτικά το κοκαλιάρικο, ροζιασμένο της δάχτυλο....
Ω ουρανέ εσύ απέραντε, που τα σύννεφα μαζώνεις, σχήμα τούς δίνεις χαλαρό και παιχνιδιάρικα χαλάς, έχεις καημό ασήκωτο, μέρα τη μέρα σιγολιώνεις, όταν το μάτι το ερευνητικό, σε γειτονιά ξαπλώνεις, που δυο πρεζάκηδες, γεμάτες οι φλέβες από αφιόνι κι ας ήταν κι από γενιά, μέσα στον ήλιο και το χιόνι, που τις καρδιές τους σκλήρυνε, πέτρινες έχει κάνει....
"Ους ο Θεός συνέζευξε!" Ποιός Θεός όμως! Αυτός ο αυστηρός, σεβάσμιος γέροντας, με τα μακριά άσπρα γένια, που θυμάμαι από τις εικονογραφήσεις των θρησκευτικών βιβλίων στο σχολείο; Ή εκείνος που αναγνωρίζει και θέλει να κουβαλά ο καθένας μέσα του, ο Θεός της συγγνώμης και της αγάπης; Υπήρχε όμως και ο άλλος....
Η Νόνη, τσαχπίνα και προκλητική, προσλαμβάνεται σαν καμαριέρα στο σπίτι ενός διάσημου ηθοποιού και τραγουδιστή (Star) και της γυναίκας του, γνωστής ζωγράφου....