«Γίνε κι εσύ µια Αµαζόνα! Γέµισε την ψυχή σου µε θάρρος και υποµονή! Αυτά τα όπλα τα φτιάχνεις εσύ, µόνο εσύ! Μάζεψε υλικά κι απ’ την αγάπη των γύρω σου! Χαµογέλασε κι αγκάλιασε τον εαυτό σου, ό,τι κι αν γίνει, όσος χρόνος κι αν χρειαστεί...
Είναι φουντωτά! Είναι χνουδωτά! Είναι χρωματιστά! Είναι μαγικά! Είναι αστεία! Είναι πολλά! Ζυγίζουν όσο ένα πούπουλο! Ζουν μέσα στο σπίτι μας! Πετούν γύρω μας! Κυκλοφορούν ανάμεσά μας! Χωράνε παντού! Ανεβοκατεβαίνουν στο κρεβάτι μας, χοροπηδάνε πάνω στα μαξιλάρια μας, μπαινοβγαίνουν στις τσάντες μας, χώνονται μέσα στις ντουλάπες και τα συρτάρια μας, ανακατεύονται μέσα στα ρούχα μας, κάνουν τραμπάλα με τα μολύβια μας, κρέμονται από τις κουρτίνες μας! Κανείς δε μπορεί να τα δει! Κρύβονται τόσο καλά που γίνονται αόρατα! Λατρεύουν τους σκύλους και τις γάτες! Τους αρέσει το αφρόλουτρο, τα γέλια που ξεκαρδίζονται και οι γυαλιστερές σαπουνόφουσκες! Έχουν μια μικρή, τρυφερή καρδιά που δεν σταματάει να χτυπά για ν αγαπά! Είναι παιχνιδιάρικα! Είναι σκανδαλιάρικα! Είναι αξιολάτρευτα! Είναι τα τουφ! ...