Ο Θανάσης Αθανασίου γεννήθηκε στην Αλόννησο, είναι οικονομολόγος (master οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου). Εργάστηκε στην ΑΤΕ, στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες για την ΕΟΚ και στον ιδιωτικό τομέα σε προγράμματα της Ε.Ε. Έχει συγγράψει και εκδώσει μονογραφίες μεταξύ των οποίων: "Οικονομική Βιβλιογραφία του Αγροτικού Χώρου 1830-1980", "Στρατηγικός Σχεδιασμός (Η Περίπτωση των Τραπεζών)", "Εκπαίδευση των Αγροτών (Η Περίπτωση των ΚΕ.Γ.Ε)", ενώ παράλληλα ασχολήθηκε συστηματικά και με τη μετάφραση δοκιμίων.Υπήρξε στέλεχος της σπουδαστικής οργάνωσης της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη με διώξεις, δίκες και καταδίκες πριν από τη δικτατορία, ενώ με την επιβολή της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967 αφού διέφυγε τη σύλληψη, βγήκε στην παρανομία και εντάχθηκε στην αντιδικτατορική οργάνωση "Πατριωτικό Μέτωπο". Ακολούθως, υπήρξε ιδρυτικό μέλος και στη συνέχεια γραμματέας της Πανελλαδικής Αντιδικτατορικής Οργάνωσης Σπουδαστών "Ρήγας Φεραίος". Πιάστηκε από τα όργανα της χούντας, δικάστηκε από έκτακτο στρατοδικείο και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 21 χρόνων. Παρέμεινε σε διάφορες φυλακές από τον Απρίλιο του 1968 μέχρι τον Αύγουστο του 1973 οπότε και αποφυλακίστηκε με τη γενική αμνηστία. Περιστατικά της φυλακής έχει αποτυπώσει στο "Εικόνες της Φυλακής" (εκδ. Νεφέλη, -1986). Κατά καιρούς αρθρογραφεί πάνω σε πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα σε διάφορα έντυπα.
Το «Γράμμα στην Αννούλα», αφετηρία και κίνητρο έχει την αγάπη μου για την εγγονή μου Αννούλα και μια αίσθηση ''χρέους'' απέναντί της ως ελάχιστη ανταπόδοση της χαράς, της ευτυχίας που εκείνη, χωρίς να το γνωρίζει, έχει προσφέρει σε μένα...
Αφηγήματα που στον πυρήνα τους έχουν γεγονότα πραγματικά, που πλέκονται και εξελίσσονται φαντασιακά, με ασυνήθιστη ή ακόμη και αλλόκοτη τροπή και κατάληξη που μπορεί να αιφνιδιάζει....
Ο Δρόμος του Αθανασίου είναι ένας δρόμος από την αθωότητα στον κόσμο των ωραίων ιδανικών και βιωμάτων, στον γολγοθά του μαρτυρίου και στην απαξίωση του οράματός του....
"O τρομοκρατικός ήχος των βομβαρδιστικών "Στούκας", ενωνότανε με το θλιβερό χλιμίντρισμα των αλόγων που σκοτώνονταν ή τραυματίζονταν, με τις εκρήξεις των βομβών, τις καταρρεύσεις των κτιρίων, τον πανικό των ανθρώπων που έτρεχαν να προστατευτούν (όταν οι βομβαρδισμοί μάς πετύχαιναν στα χωράφια, τρέχαμε να καλυφτούμε μέσα στα στάχυα, αλλά πώς να γλιτώσεις από τα "Στούκας", που έφταναν μέχρι και τριάντα μέτρα από τη γη - πολλά κορμιά έπεσαν, πολύ θανατικό) ένας αλλόκοτος ορυμαγδός, μια κόλαση....