Ο Κωνσταντίνος Σταύρου Γανωτής γεννήθηκε στο Βόλο το 1933, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε επί διετία βοηθός στην έδρα Βυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπηρέτησε ως φιλόλογος σε γυμνάσια της Κύπρου, της Εύβοιας και ως γυμνασιάρχης στα γυμνάσια Κερατσινίου και Κολωνού. Το έτος 1983 μετά την κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στα γυμνάσια ίδρυσε τα λεγόμενα "κρυφά σχολειά" σε ιερούς ναούς του Κολωνού, όπου με τη συνεργασία της συζύγου του και άλλων συναδέλφων διδάχτηκαν τα αρχαία ελληνικά με τρόπο και επιλογές κειμένων, που αποτέλεσαν πρότυπο για την σύνταξη των εγχειριδίων, με τα οποία επανήλθε η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στα γυμνάσια. Διετέλεσε συνεργάτης των ραδιοφωνικών σταθμών της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Πειραϊκής Εκκλησίας. Ομιλεί τακτικά σε πνευματικές συγκεντρώσεις των ιερών ναών Αγίου Ανδρέου οδού Λευκωσίας και Αγίου Γεωργίου Κυψέλης καθώς και σε σχολές γονέων σε διάφορους ιερούς ναούς των Αθηνών και στην επαρχία. Ως μέλος της επιτροπής διδασκαλίας της Εκκλησιαστικής γλώσσας συνέταξε αναλύσεις λειτουργικών κειμένων για διδασκαλία της λειτουργικής γλώσσας. Είναι μέλος της συνοδικής επιτροπής πολιτιστικής ταυτότητας. Προσφάτως τιμήθηκε από την Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος με τον χρυσούν σταυρόν του Αποστόλου Παύλου για το έργο του στην ερμηνεία και διδασκαλία της λειτουργικής γλώσσας.
Η Ιστορία της Εκκλησίας µας, όπως καταγράφεται από τους Συναξαριστές µε ειλικρίνεια, αποδεικνύει ότι οι νέοι, όποτε βρίσκουν άξιους οδηγούς να βαδίζουν µπροστά τους, κάνουν απροσδόκητες και θαυµαστές προόδους στην αρετή...
Όταν πρωτάκουσα την απελπισμένη κραυγή κάποιου γονιού "χάνω το παιδί μου", στην αρχή σφίχτηκε η καρδιά μου, συμπόνεσα το γονιό και συμμερίστηκα κι εγώ την απελπισία του....
Γιατί μαλακώνει η καρδιά τις άγιες μέρες και φιλιώνουν οι εχθροί; Πώς ένα τόσο δα βρεφάκι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και να συγκινήσει τους ανθρώπους; Ανήμερα των Χριστουγέννων, σε ένα καλυβάκι αποκλεισμένο από το χιόνι, τα παιδιά κάθονται αμίλητα μπροστα στο τζάκι κι ο πατέρας εύχεται να μπορούσε να γιορτασει και να χαρεί η οικογένειά του....