Ζωώδες, σαν σπλάχνο ωμό, εύθραυστα ανάγωγο, μακριά από "μέτρα ασφαλείας" και δοκιμασμένη γραφή με "πισινή", συμβολικά αλληγορικό, επιθετικό, αστικά παρανοϊκό, ευαίσθητο, υπερρεαλιστικά γκροτέσκο και παραδοξολογικό, ερμηνευτικά αμφίσημο, ψυχικά υπερβατικό, "τόπος σύγκλισης" ποιητικής και πεζής γραφής, "Ο Κήπος της Γης Θνητής", μέλι και παγίδα μαζί, παλεύει το ένστικτο της ύπαρξης με τρόπο ονειροπόλο και συνάμα ευφάνταστα λυρικό....