ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΩΝ ΒΡΟΧΩΝ Tα νερά των βροχών που απ τον ορίζοντα έρχονται πέφτουν μ ορμή στη μήτρα της γης τρυπώνουν από πηγές αναβλύζουσες πορφύρας γεννιούνται άνθη χορεύουν οι ελιές στη θάλασσα κατεβαίνοντας τα καρποφόρα κλαδιά της πνίγονται στα κύματα λόγια μυστήρια σε χλοοτάπητες σπέρνονται σ αφίλητο λαιμό φίδι τυλίγεται συρίζοντας στην παγωνιά ενός δάσους κατάλευκου νύφες επτά με πέπλα σχισμένα και πόδια γυμνά έναν ήλιο σακάτη νυμφεύονται...
ΤΙΜΩΡΟΣ Σε νύχτα μετέωρη ατσάλινος ήρθες με χέρια ακάνθινα και ματωμένα φορώντας των νικητών το ένδυμα γυμνός μέσα σε πανοπλία ηφαίστεια γυρνώντας το στρόβιλο των νεκρών πηγών έως τριγμού οστών σφίγγοντας τη μέγγενη με μάτι αγριεμένο πουλιών τυφλών φτύνοντας ψυχές εκπορνευμένες σαλτιμπάγκων παλουκώνοντας κρανία χωρίς έλεος και μύρα μαύρος καβαλάρης και μοναχικός εγώ ειμί ο τρόμος, δήλωσες εγώ ειμί ο Τιμωρός...
Ως πότε; Εσύ ο γητευτής των άλικων πόθων μου που με ανάσες καυτές τις νύχτες μου θρέφεις ως πότε; με ρωτάς κι εγώ σου απαντώ: μέχρι να διαλυθούν τα κύτταρα του κόσμου ...