Αγαπητά μου τρωκτικά, Εσείς γνωρίζετε τις ιστορίες μου; Πρόκειται για ξεκαρδιστικές περιπέτειες, πιο τρυφερές από τη μοτσαρέλα, πιο νόστιμες από τη γραβιέρα και πιο αρωματικές από την παρμεζάνα… Είναι ιστορίες που θα σας μείνουν αξέχαστες! Σας το εγγυώμαι εγώ, ο Τζερόνιμο Στίλτον...
Η σύγχρονη Περσεφόνη, στο Δάκρυ της Περσεφόνης, κουβαλά στους ώμους τα νάματα του πανάρχαιου μύθου και θυμάται την αρπαγή της θεάς καθώς μάζευε άνθη μες στ’ αλμυρό λιβάδι, μαζί με τις Ωκεανίδες νύμφες...
Πώς αποχωρίζεσαι μια Κάρμεν; Χάνονται τάχα οι μεταξωτές λέξεις; Ποια ήταν η άγνωστη έγκυος; Πώς τελειώνει ένα μεταμεσονύκτιο γλέντι; Πού πήγαν τα ρούχα της; Σε τι χρησιμεύουν οι ξύλινες σκάλες; Μια Γαλήνη παράξενη, μια τρύπα στο ταβάνι, το κλικ του διακόπτη, τσεκούρια που στροβιλίζονται στο βαθύτερο χάος, ένα κορίτσι αφοσιωμένο στο θέατρο, μια λυγερή στην πέρα πλαγιά, ένα κλεμμένο φορτηγό, η τρελή μια νύχτα στο Χάραμα, οι δύο αδελφές κι ο Νυμφίος, ένα δανεικό σπίτι, το είδωλό της στον φθαρμένο καθρέφτη...
Δηλαδή οι επιστήμες δεν ξεκίνησαν από την αρχαία Ελλάδα; Ούτε οι Μινωίτες μιλούσαν ελληνικά; Η Τροία που ανακάλυψε ο Σλίμαν δεν ήταν η πραγματική; Στην αρχαία Αθήνα οι ομοφυλόφιλοι δεν έχαναν τα πολιτικά τους δικαιώματα;
Ο θίασος του Περικλή απολαμβάνει το απόγειο της δόξας του στον Αγιόλυκο, ένα μικρό θεσσαλικό τσιφλίκι όπου οι κολίγοι ζουν - μυστηριωδώς – με αναπάντεχη αφθονία...
Ένας βαθιά θρησκευόμενος νέος, ο οποίος έχασε στη διάρκεια της Κατοχής τους γονείς του, προκειμένου να μην πάρει μέρος στον Εμφύλιο αποφάσισε να κλειστεί σε μοναστήρι...