Κυκλοφορώντας άλλοτε σε περιοχές του «τότε», σπανιότερα σε ατραπούς του «μετά» κι επιστρέφοντας κάποια στιγμή στην επικράτεια του «τώρα», συναντιέμαι με παίχτες ασύμμετρων παιχνιδιών, συμμετέχω σε δείπνα όπου θα κλείσουν ανοιχτοί λογαριασμοί του παρελθόντος, περιπλανιέμαι στα άγρια μονοπάτια της ζούγκλας του Μεξικού, μετέρχομαι μετακομίσεις, παρασύρομαι από την Ίμα τη γλυκόλαλη Περουβιανή, εγκαθίσταμαι για σύντομα χρονικά διαστήματα στις αυλές της ανέχειας, ανακαλώ τον έρωτα σε ανεμοδείχτη εκκλησιάς μικρής πολιτείας, ενώνω τη δική μου φωνή με εκείνες των δικών μου τεθνεώτων, παρακολουθώ την ιδιότυπη πασαρέλα πήλινων –τάχα μου!– σωμάτων, σκιάζομαι από δήθεν αθώες φωτογραφίες, υποκύπτω στη γοητεία της καθυστερημένης εκδίκησης… Τελικά, πρέπει κάποιος να μιλήσει και για τον θείο Σάκη… Εγώ! – αποφασίζω...
Η Κώστια Κοντολέων αφηγείται μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία με τη μορφή μυθιστορηματικής σύνθεσης και μέσα από αυτήν χαρτογραφεί το μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα...