Είχαν ο Μαρξ και ο Ένγκελς θεωρία για το έθνος; Ποια αντιμετώπιση επιφύλασσαν στα εθνικά κινήματα; Πώς τα συνδύαζαν με την φιλοσοφία της ιστορίας, την ανάλυση του καπιταλισμού και την στρατηγική της παγκόσμιας επανάστασης; Και πώς επηρέασαν τους επιγόνους τους; Με αυτά τα ερωτήματα για αφετηρία, βλέπουμε τους πατέρες του ιστορικού υλισμού να παίρνουν θέση για τα εθνικά κινήματα της Πολωνίας, της Ιρλανδίας, των μικρών σλαβικών λαών της αυτοκρατορίας των Αψβούργων, αλλά και της Κίνας και της Ινδίας...
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Καρλ Μαρξ διεύρυνε την έρευνά του προς νέες κατευθύνσεις – μελετώντας τις πρόσφατες ανθρωπολογικές ανακαλύψεις, αναλύοντας τις κοινές μορφές ιδιοκτησίας στις προκαπιταλιστικές κοινωνίες, υποστηρίζοντας το λαϊκίστικο κίνημα στη Ρωσία και στηλιτεύοντας την αποικιακή καταπίεση στην Ινδία, Ιρλανδία, Αλγερία και Αίγυπτο...
Στην κριτική της αντίφασης στην εγκόσμια βάση ο Μαρξ θα αφιερώσει πια τη δραστηριότητά του αρχίζοντας με τη συγγραφή της κριτικής της εγελιανής φιλοσοφίας του δικαίου το καλοκαίρι του 1843, όταν πια έχουν συγκροτηθεί σχεδόν όλα τα στοιχεία της σκέψης του που θα τον οδηγήσουν λίγο αργότερα στην προσχώρησή του στον κομμουνισμό και στην εμπέδωση αυτού που ονομάστηκε υστερότερα μαρξισμός...
Στην αφετηρία αυτού του βιβλίου βρίσκεται η πεποίθησή μου ότι είναι επείγον να κατανοήσει η Αριστερά τη φύση της σημερινής συγκυρίας και την πρόκληση που αντιπροσωπεύει η «λαϊκιστική στιγμή»...
Στην παρούσα κρίσιμη οικονομική και πολιτική συγκυρία, το διανοητικό μονοπάτι του Ανοιχτού Μαρξισμού συνεχίζει να επικαιροποιεί το αίτημα για έναν ριζοσπαστικό κοινωνικό μετασχηματισμό, όχι πλέον με όρους κατάληψης της εξουσίας, αλλά με όρους αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας, με όρους δημιουργίας ενός νέου, διαφορετικού τρόπου οργάνωσης του πολιτισμού ως καθημερινού βίου...
Η μελέτη αυτή αποτελεί μια ευρύτερη και πληρέστερη πηγή πληροφόρησης για τη μαρξιστική φιλοσοφία της μουσικής γενικά, αλλά και για τον Lukacs ειδικότερα, εμπλουτίζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο με ένα ακόμα βιβλίο την ούτως ή άλλως πενιχρή βιβλιογραφία επί του θέματος...
Ο 2ος τόμος της αλληλογραφίας των Μαρξ και Ένγκελς, που συνδέεται με τη συγγραφή και έκδοση Του Κεφαλαίου, περιλαμβάνει επιστολές που καλύπτουν την περίοδο από τις 14 Μάρτη 1868 μέχρι και τις 28 Ιούνη 1895, ένα μήνα σχεδόν πριν το θάνατο του Ένγκελς...
Η μελέτη του διακεκριμένου Αφροαμερικανού πολιτικού επιστήμονα Cedric Robinson διερευνά την ιστορία του κοινοτισμού, ιδέα την οποία διεκδίκησαν ως δική τους ο Μαρξ και οι επίγονοί του...
«Γνώση τη λεν κι αυτή! Ποιος θα τολμήσει το πράγμα να το πει με το όνομά του; Οι λίγοι που γνώρισαν κάτι τι απ’ αυτά, που ήταν μωροί και την καρδιά τους δε φίμωσαν, μα σκέψη κι αίσθημα στον όχλο φανέρωσαν, πέθαναν πάντα στο σταυρό και στη φωτιά», λέει ο Φάουστ του Γκαίτε...
Τον Νοέμβριο του 1977, από το βήμα του περίφημου συνεδρίου για την εξουσία και την αντιπολίτευση στις μετεπαναστατικές κοινωνίες που διοργάνωσε στη Βενετία η ιταλική κομμουνιστική εφημερίδα Il Manifesto, ο Αλτουσέρ αναφωνεί «Επιτέλους, η κρίση του μαρξισμού!»...
Ο Αντόνιο Γκράμσι ήταν ο πρώτος ανάμεσα στους σημαντικούς στοχαστές του μαρξισμού που αντιλήφθηκαν την ανάγκη, όχι μόνο της ανανέωσης αλλά της υπέρβασής του...