"Ώρα περίπου εξίμιση, τι μ έπιασε να κάνω αναδρομή στο παρελθόν, τώρα που καταπίνουμε το γκρίζο καμπυλωτό φίδι του γυρισμού; Κρατώ τον Νώντα από τη μέση σφιχτά, έχουμε γίνει ένα με τη μηχανή, γέρνουμε και οι δύο μπροστά, ύστερα πίσω με τη ρόδα ψηλά, είναι μια ηδονή ο ίλιγγος της ταχύτητας, είναι μια δύναμη, μια επανάσταση, μια νίκη! Νιώθουμε κι εμείς μια φορά νικητές! Οι άλλοι πίσω μάς ακολουθούν....