Θα γράψω ένα βιβλίο για το σπίτι και την πόλη που γεννήθηκα, θα είπε, γι’ αυτήν τη διάσημη παγκοσμίως πόλη, και στο τέλος το θέμα δεν ήταν ούτε το σπίτι ούτε η πόλη αλλά ο εαυτός του, αυτός και η πόλη, η μοίρα της ζωής του πόσο ήταν συνδεδεμένη με την πόλη, σκέφτηκε, ανακάλυψε τί ήταν αυτό που τον συνέδεε με την πόλη που γεννήθηκε γράφοντάς το, είπε στον εαυτό του, είναι δημιούργημα της πόλης, η πόλη τον δημιούργησε, αυτό είναι που ανακάλυψε καθώς έγραφε το βιβλίο, σκέφτηκε...
Σ έναν όρμο μπροστά μικρή ομάς παραθεριστών δέκα δεκαπέντε άνθρωποι με ελαφρά αισθήματα καλοκαιρινά κοιτάζουν στ ανοιχτά του πελάγους ένα πλοίο να στέκει....
Ποίος ήτο ο φονεύς του Ταρκαζίκη; Ήτανε μπαλαρίνος πρώτης ο Ματσαβίδας, για χόρευε κουτσά στραβά; Είπε ο Γκρούβελος τον Βάιο «κουφάλα»; Και το Άσπρο πού είναι; Η νήσος Άσπρος πού κείται, ξέρει κανείς; Ο έρως ήτο κεραυνοβόλος, όταν είδα για πρώτη φορά τις σκιτσογραφίες του Θανάση Δήμου....
Δεκαπέντε μικρές ιστορίες αιφνιδίων θανάτων, μια επιστροφή και μια ιστορία ενός ανεκπλήρωτου έρωτα φτιάχνουν το βιβλίο αυτό με το απρόσμενο εξώφυλλο που κρατάει την εικόνα μπροστά και τον τίτλο για το πίσω μέρος....