O Γιώργος Ρούσης γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1948. Έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες και Ναυτικό και Αεροπορικό Δίκαιο στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών (ULB), του οποίου είναι και διδάκτορας Πολιτικών Επιστημών, και στο Διεθνές Ινστιτούτο Δημόσιας Διοίκησης του Παρισιού (IIAP). Την περίοδο της Χούντας, οπότε και όντας μέλος του ΚΚΕ καταδικάστηκε ερήμην από το Στρατοδικείο σε τουλάχιστον (!!!) 2 χρόνια φυλακή, έζησε ως πολιτικός πρόσφυγας στις Βρυξέλλες και για ένα χρόνο στο Αλγέρι. Μετά από την πτώση της Χούντας επέστρεψε στην Ελλάδα και ήταν για χρόνια μέλος του ΔΣ του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών (ΚΜΕ). Είναι Ομότιμος Καθηγητής του Πάντειου Πανεπιστημίου, στο διδακτικό προσωπικό του οποίου ανήκει από το 1980. Έχει επίσης διδάξει στο ΕΚΠΑ, στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και στο Πανεπιστήμιο Μπένα Κνουν του Αλγερίου. Είναι γνωστός διανοητής της κομμουνιστικής Αριστεράς. Οι θεωρητικές του αναζητήσεις περιστρέφονται κυρίως στα ζητήματα του κράτους και της χειραφέτησης του ανθρώπου, τα οποία και αντιμετωπίζει από μαρξιστική σκοπιά. Έχει συγγράψει πολλά άρθρα σε περιοδικά κι εφημερίδες, καθώς και πολλά βιβλία. Από τη Σύγχρονη Εποχή έχουν εκδοθεί μεταξύ άλλων τα βιβλία του: – Ο Λένιν για τη γραφειοκρατία, 1985. – Ασιατικός τρόπος παραγωγής και σοσιαλισμός, 1989. Τα πιο πρόσφατα βιβλία του είναι: – Ο ελεύθερος χρόνος, μέτρο του πλούτου, – Εργατική τάξη και επανάσταση, – Ο μύθος της ελεύθερης βούλησης της πλειοψηφίας, – Χριστιανισμός, Μαρξισμός, βίοι παράλληλοι, από τις εκδόσεις Γκοβόστη. – Αστική Δημοκρατία. Εγχειρίδιο επαναστατικής χρήσης, από τη Σύγχρονη Εποχή. (Πηγή: "Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή", 2023)
Πώς είναι δυνατόν να ανατραπεί η αστική ιδεολογία όσο κυριαρχεί ή κεφαλαιοκρατική τάξη πραγμάτων που την διαμορφώνει; Κι επειδή αυτό δεν είναι δυνατόν να συμβεί, πώς είναι τουλάχιστον δυνατόν αυτή να ρηγματωθεί, κάτι που είναι απαραίτητο για να ανοίξει ο δρόμος της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού; Αυτό είναι το κρίσιμο αναπάντητο από τους κλασικούς του μαρξισμού και πιο σύγχρονους στοχαστές ερώτημα το οποίο επιχειρείται να αναδειχτεί σε τούτο το δοκίμιο...
«Γνώση τη λεν κι αυτή! Ποιος θα τολμήσει το πράγμα να το πει με το όνομά του; Οι λίγοι που γνώρισαν κάτι τι απ’ αυτά, που ήταν μωροί και την καρδιά τους δε φίμωσαν, μα σκέψη κι αίσθημα στον όχλο φανέρωσαν, πέθαναν πάντα στο σταυρό και στη φωτιά», λέει ο Φάουστ του Γκαίτε...
Η αμφισβήτηση ή και η άρνηση αποδοχής της βούλησης της πλειοψηφίας, στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας, η οποία τεκμαίρεται σε αυτό το δοκίμιο, μπορεί να φαντάζει προκλητική...
Περιέργως, ένα από τα πλέον σημαντικά, αν όχι το πιο σημαντικό ζήτημα σχετικά με την ανατροπή του καπιταλισμού και την χειραφέτηση του ανθρώπου είναι παραμελημένο από τους σύγχρονους μαρξιστές....
Βιώνουμε τον παραλογισμό, οι παραγωγικές δυνάμεις να είναι πιο αναπτυγμένες από ποτέ και η κατάσταση της συντριπτικής πλειονότητας των ανθρώπων να χειροτερεύει....
Η σύγκρουση του Μαρξ με τον Μπακούνιν γύρω από το σοσιαλιστικό κράτος, ή διαφορετικά από τη μορφή οργάνωσης της κοινωνίας αμέσως μετά την σοσιαλιστική επανάσταση, αποτελεί αναμφισβήτητα μια από τις πλέον σημαντικές πλευρές των διαφωνιών των δυο στοχαστών, αλλά και γενικότερα του μαρξικού με το αναρχικό ρεύμα....
Ο συγγραφέας με αφορμή την υστέρηση του λαϊκού κινήματος απέναντι στην άγρια αντιλαϊκή επίθεση, αναδεικνύει αρχικά τον σημαντικό ρόλο που παίζει η δύναμη της συνήθειας στη διαιώνιση της κυρίαρχης τάξης....
Απέναντι στην παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού, τόσο η αρχή "η κίνηση είναι το παν, ο σκοπός δεν είναι τίποτα", δηλαδή ένας τακτικισμός δίχως στρατηγική, όσο και εκείνη του "όλα ή τίποτα", δηλαδή μιας στρατηγικής δίχως τακτική, οδηγούν σε αδιέξοδο....
-Σε μια εποχή κυριαρχίας της εικόνας απέναντι στο λόγο και του λόγου που σχετίζεται με την τρέχουσα επικαιρότητα και την εμπορευματική αποτελεσματικότητα, απέναντι στο θεωρητικό στοχασμό, ένα βιβλίο που αναφέρεται στις κλασικές θεωρίες για το κράτος αποτελεί αναμφίβολα μια προσπάθεια ενάντια στο ρεύμα....
Ποιο το περιεχόμενο του κομμουνιστικού οράματος, έτσι όπως το προσδιόρισαν οι κλασικοί του μαρξισμού; Ενός οράματος το οποίο στη συνέχεια παραχαράχτηκε βάναυσα, εκτός από τους αντικομμουνιστές, τόσο από τους ρεφορμιστές όσο και κατά τη διάρκεια του "υπαρκτού σοσιαλισμού", με συνέπεια η κοινή γνώμη να έχει διαμορφώσει μια τελείως στρεβλή αντίληψη γι αυτό....