Ο Αντώνης Σουρούνης (1942-2016) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στη διάρκεια της Κατοχής. Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές, έφυγε το 1960 για τη Γερμανία, όπου είχαν ήδη μεταναστεύσει όλοι οι συγγενείς του. Ξεκίνησε να σπουδάζει κοινωνιολογία και πολιτικές επιστήμες στα Πανεπιστήμια της Κολωνίας, του Σααρμπρύκεν και του Ίνσμπρουκ, στην Αυστρία, αλλά διέκοψε τις σπουδές του και άρχισε να ταξιδεύει δουλεύοντας. Άσκησε διάφορα επαγγέλματα, από τραπεζικός υπάλληλος έως ναυτικός και από hotel boy έως επαγγελματίας παίκτης ρουλέτας. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1977 με το μυθιστόρημά του "Οι συμπαίχτες", που εκδόθηκε στη Θεσσαλονίκη (Νέα Εγνατία, β' έκδοση Καστανιώτης, Αθήνα 1988· 2008). Ακολούθησαν τα βιβλία: - "Μερόνυχτα Φραγκφούρτης", διηγήματα. Αθήνα, Ύψιλον, 1982· Καστανιώτης, 1988· 2008. - "Τα τύμπανα της κοιλιάς και του πολέμου", διηγήματα. Αθήνα, Νέα Σύνορα - Λιβάνης, 1983. Αθήνα, Καστανιώτης, 1989· 2007. - "Οι πρώτοι πεθαίνουν τελευταίοι", μυθιστόρημα. Αθήνα, Νέα Σύνορα - Λιβάνης, 1985· Καστανιώτης 1989. - "Πάσχα στο χωριό", νουβέλα. Αθήνα, Καστανιώτης, 1991· 2012. - "Υπ' όψιν της Λίτσας", διηγήματα. Αθήνα, Καστανιώτης, 1992· 2007. - "Ο χορός των Ρόδων", μυθιστόρημα. Αθήνα, Καστανιώτης, 1994 (Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 1995). - "Το μπαστούνι", παραμύθι. Σκίτσα: Σπύρος Γούσης. Αθήνα, Καστανιώτης, 1996· 2007. - "Μισόν αιώνα άνθρωπος", αφηγήματα. Αθήνα, Καστανιώτης, 1996· 2007. - "Γκας ο γκάνγκστερ", μυθιστόρημα. Αθήνα, Καστανιώτης, 2000. - "Κυριακάτικες ιστορίες", διηγήματα. Αθήνα, Καστανιώτης, 2002. - "Το μονοπάτι στη θάλασσα", μυθιστόρημα. Αθήνα, Καστανιώτης, 2006 (Βραβείο Μυθιστορήματος Περιοδικού "Διαβάζω"). - "Υπ' όψιν της Λίτσας", διηγήματα. Αθήνα, Καστανιώτης, 2007. - "Το μπαστούνι", αφήγημα. Αθήνα, Καστανιώτης, 2007. - "Νύχτες με ουρά", διηγήματα. Αθήνα, Καστανιώτης, 2010. Έφυγε από τη ζωή στη Θεσσαλονίκη στις 5 Οκτωβρίου 2016, σε ηλικία 74 ετών, έπειτα από χρόνια ασθένεια.
Αυτή είναι η ιστορία του Νούση, ενός Έλληνα πλάνητα στην αστική ζούγκλα της Φραγκφούρτης, που μαζί με άλλους κυνηγούς της τύχης περνά τις μέρες και τις νύχτες του πάνω από τη ρουλέτα...
Ο Αντώνης Τσιρώνης, ναύτης σε γκαζάδικο, παθαίνει ένα μεγάλο ατύχημα στο πρόσωπο τη στιγμή που το βαπόρι μπαίνει στο λιμάνι της Νέας Υόρκης και μεταφέρεται λιπόθυμος στο νοσοκομείο....
Τρεις φίλοι -δυο άντρες και μια γυναίκα- διασχίζουν μ ένα μεθυσμένο ντεσεβό τη μισή Ελλάδα για να κάνουν Πάσχα στο χωριό, τέτοιο που βλέπανε στις ζωγραφιές των σχολικών βιβλίων όταν ήταν παιδιά....
Μια φορά κι έναν καιρό μπορεί να είχαν και οι άνθρωποι ουρά, γιατί άκουγα πολλές φορές τους μεγάλους να λένε "Πονάει η ουρά μου", "Με χτύπησε στην ουρά", αλλά τη δική μου δεν την είδα ποτέ, όσο και να έψαχνα στον καθρέφτη....
H περιπέτεια ενός δέντρου που το κόβουν, το κάνουν τραπέζι, και μέσα στο μαραγκούδικο μαθαίνει πως από δω και πέρα θα ζει με τέσσερα πόδια, όπως τα ζώα....
Τα κείμενα αυτά δημοσιεύτηκαν στο "Περιοδικό" από τον Αύγουστο 1990 έως το Δεκέμβριο 1991, όπου με το γενικό τίτλο "Παραφράζοντας" χρησιμοποιούσα τίτλους γνωστών κινηματογραφικών ταινιών....
"Aυτή η πόλη είναι για μένα", σκέφτεται ο ήρωας του βιβλίου όταν πρωταντικρίζει το 1964 την Aθήνα ερχόμενος από την Eυρώπη για να πραγματοποιήσει τα συγγραφικά του όνειρα....
Τι μπορεί να λέει μια κυριακάτικη ιστορία; Με τις καμπάνες να χτυπούν από το ξημέρωμα, τα παρατεταμένα χασμουρητά, τις σκόρπιες εφημερίδες, τις ευωδιές από την κουζίνα και τη Δευτέρα να περιμένει έξω από το σπίτι μέχρι να ρθει η σειρά της -τι μπορεί να λέει; Αν ήθελε να μιλήσει για τον εαυτό της ειλικρινά και ανυστερόβουλα, θα έπρεπε να το κάνει λέγοντας την ιστορία του Σαββάτου....