Η Αντωνία Χαρίση γεννήθηκε στον Τρίλοφο Βεροίας όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια. Σπούδασε Παιδαγωγικά και εργάστηκε από το 1984 έως το 2022 στην Εκπαίδευση, αρχικά ως δασκάλα Γενικής και Ειδικής Αγωγής και στη συνέχεια ως διευθύντρια σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Την περίοδο 2020-2022 εργάστηκε ως Συντονίστρια Εκπαιδευτικού Έργου. Έχει πτυχίο Παιδαγωγικού Τμήματος, μετεκπαίδευση στην Ειδική Αγωγή και MSc στην Ψυχοπαιδαγωγική των Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες. Είναι διδάκτορας Παιδαγωγικής με εξειδίκευση στην Ιστορία. Εργασίες της έχουν δημοσιευτεί σε διεθνή και πανελλήνια συνέδρια, καθώς και σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν στην Ειδική Αγωγή, στην Ιστορία και την Τοπική Ιστορία. Αρθρογραφεί σε εφημερίδες της Ημαθίας και της Αθήνας και η δράση της στα εκπαιδευτικά, κοινωνικά, πολιτιστικά και πολιτικά δρώμενα της Ημαθίας είναι έντονη. Έχει στο ενεργητικό της τη συγγραφή δύο βιβλίων: Η Ρόζα Ιμβριώτη στο Πρότυπο Ειδικό Σχολείο Αθηνών (1937-1940), Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη 2013. Παιδόπολη «Καλή Παναγιά». Εκεί που η Ιστορία συνάντησε τα παιδιά, Εταιρεία Μελετών Ιστορίας Πολιτισμού Ν. Ημαθίας, Βέροια 2017. (Πηγή: "Εκδόσεις Επίκεντρο", 2024)
Η ιστοριογραφία του Β’ Παγκοσμίου πόλεμου, αν και εμπλουτίζεται διαρκώς σε διεθνές επίπεδο, αγνοεί πολλά γεγονότα που αφορούν στη γερμανική Κατοχή στην Ελλάδα, κατά την οποία οι γερμανικές αρχές προκάλεσαν τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων και διέπραξαν λεηλασίες και καταστροφές σε κρατικές και ιδιωτικές περιουσίες, παραβιάζοντας τις βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου...