Εξήντα οκτώ πεζά ποιήματα αποτελούν τα τοιχώματα ενός κρατήρα και συγκρατούν το κενό που περιτοιχίζουν, παραπέμποντας συγχρόνως στην αρχαιοελληνική έννοια της λέξης που σηματοδοτεί ένα αγγείο και το κοίλον του...
Η ανθρωπολογική και κοινωνική συνθήκη της πανδημίας συνιστά μια πρόκληση για τον ανθρώπινο ψυχισμό, που έρχεται αντιμέτωπος για άλλη μια φορά με τη συνθήκη της μολυσματικής νόσου, του θανάτου και της θνητότητας...
Μια άτυπη τριλογία αποτελούν οι τρεις ενότητες του Υπό κατασκευήν σημαίες, του δέκατου πέμπτου βιβλίου ποίησης του Θανάση Χατζόπουλου, όπου εκείνος, μετά το Κελί (Ροδακιό, 2000), επανέρχεται στην ελληνική ιστορία και δη στα προεπαναστατικά χρόνια...
Ένα πτώμα που μένει στα αζήτητα, μια υιοθεσία που ο καρπός της καταλήγει σε μια αιρετική σέχτα, ένας οικογενειακός τάφος που μετατρέπεται σε μια νύχτα σε κενοτάφιο, μια σκιά που ακολουθεί τη δίδυμη αδελφή της, ένα κύημα στη γυάλα του από το θέρος του 1965, ένας λατινιστής θύμα αυτοκινητικού δυστυχήματος, μια κόρη που λανθάνει δύο χρόνια εκτός ληξιαρχείου, ένα κορίτσι που διασχίζει όλο ρέμβη την κυνικότητα της ζωής, ένα βρέφος που χάνεται σε σεισμό κι ένα άλλο από τον τάφο του....
Τα είκοσι εννέα ποιήματα που αλληλοπλέκονται για να δημιουργήσουν το Φιλί της ζωής, αντηχώντας και απηχώντας το ένα το άλλο, προβάλλουν διαφορετικές όψεις του έρωτα: από την ερωτική επιθυμία και τον σαρκικό πόθο ώς την κατορθωμένη αγάπη και τη συντροφική συμβίωση....