"Χρειαζόμαστε τα βιβλία που επενεργούν επάνω μας σαν δυστυχία που μας πονάει πολύ, όπως ο θάνατος κάποιου που αγαπήσαμε πιο πολύ απ τον εαυτό μας, σαν να ήμασταν διωγμένοι σε δάση, μακριά απ όλους τους ανθρώπους, σαν αυτοκτονία, ένα βιβλίο πρέπει να είναι το τσεκούρι για την παγωμένη θάλασσα μέσα μας....
Όσο ξέρουμε να μοιραζόμαστε το ψωμί και το κρασί μας, όσο ξέρουμε να αγαπάμε την μουσική που μας αγάπησε, όσο ξέρουμε να μιλάμε για τους Φίλους που από έρωτα εξέπεσαν και να τους δωρίζουμε δευτερόλεπτα και δεκαετίες, όσο ξέρουμε να φωτογραφίζουμε τη Φιλία στη Μεγάλη Πόλη, τόσο θα ζούμε τη ζωή που ξέρουμε να ζούμε....
Ο Μπάϋρον έγραψε το "Κάιν, ένα μυστήριο", μέσα σε έξι πυρετώδεις εβδομάδες στη Ραβένα, το καλοκαίρι του 1821, ενώ περίμενε τα νέα της ελληνικής επανάστασης από την άλλη μεριά της Αδριατικής....
Είναι μια παρηγοριά, μια ελπίδα των μουσών, μια νίκη, οι μεταφράσεις του Μίνου Βολανάκη να βλέπουν το φως της δημοσιότητας, να γίνονται βιβλία, για τα ταραγμένα, ευρωπαϊκά, σπίτια μας....
Ένας ατζαμής και μύωπας λαθροκυνηγός σκότωσε μια νύχτα, που είχε πανσέληνο μόνο στο Instagram, τη μαμά του Μπάμπι με μια Bennelli – Raffaello, περνώντας την ελαφίνα για φραγκόκοτα....