Με σπουδές φιλοσοφίας στο ενεργητικό του (έκανε το διδακτορικό του δίπλα στον Ρολάν Μπάρτ) γράφει εναλλάξ κάθε τόσο μυθιστορήματα και δοκίμια, αρθρογραφεί στο "Νουβέλ Ομπσερβατέρ", είναι διδάκτωρ της φιλοσοφίας στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού και διδάσκει ως καθηγητής επισκέπτης σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ είναι κοσμοπολίτης φύσει και θέσει. Γεννήθηκε το 1948 στο Παρίσι. Έζησε έξι χρόνια στην Αυστρία, πέρασε μέρος της εφηβείας του στη Λυόν και σε ηλικία δεκαέξι ετών εγκαταστάθηκε μόνιμα στη γαλλική πρωτεύουσα. Συμμετείχε στον αναβρασμό του Μάη του '68 διακηρύσσοντας ότι: "Εκείνη την εποχή όλοι είμαστε κομμουνιστές". Έχει δύο παιδιά, ένα γιο και μία κόρη.
Η φιλία του Γκαμπριέλ και του Λυκ ήταν επικεντρωμένη στις γυναίκες και στο μυσρήριό τους. Ενώ ο Γκαμπριέλ δεν άρχιζε μια περιπέτεια δίχως, ταυτόχρονα, να επιδιώκει μια άλλη, ο Λυκ ξεκινούσε πάντα ένα δεσμό με το μόνιμο φόβο μην τελειώσει πολύ σύντομα. Ο πρώτος έδινε τα πάντα για τους θριάμβους του κρεβατιού που απαιτούν μια κάποια υγεία και πολλή ψυχραιμία· ο δεύτερος υπέτασσε τις ματαιότητες του ερωτισμού στην κυριαρχία του αισθήματος.
-...Στο θείο βρέφος, ο συγγραφέας των Μαύρων φεγγαριών του έρωτα και της Μελαγχολικής δημοκρατίας το γλεντάει κυριολεκτικά αφήνοντας ελεύθερη την αναρχική φαντασία του αλλά, σε τελική ανάλυση, μας ζωγραφίζει έναν άγριο πίνακα της ανθρωπότητας, όπου βρίσκουμε τα πάντα:
Πράγματι, όταν ο άνθρωπος τελείωσε με το φίλο του, αφήνοντας τον μισοπεθαμένο, σφουγγίστηκε μ' ένα δαντελένιο μαντίλι, ήπιε ένα ποτήρι μεταλλικό νερό κι έσπευσε να εξασκήσει επάνω του το θλιβερό του υπούργημα.
-...Ζήτω λοιπόν οι ηδονές, όλες οι ηδονές! Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν οι Πασκάλ Μπρύκνερ και Αλέν Φινκελκρό (κι ίσως μαζί τους κι ο αναγνώστης).
Ζούμε μια παράδοξη κατάσταση: καθώς η δημοκρατία ζωντανεύει στους άλλους, μοιάζει να σβήνει σιγά σιγά σε μας. Η μεταδοτική ελευθερία που απλώνεται στον πλανήτη μας και συμπίπτει με την κατάλυση των αυστηρών πολιτικών διαχωρισμών στις ανεπτυγμένες χώρες, έχει σαν αποτέλεσμα να μας στερεί από ένα ατού: από το στήριγμα ενός εχθρού,