Ο Φρεντερίκ Ανρί Φαζαρντί (το πραγματικό του όνομα είναι Ρολλάν Μορώ) γεννήθηκε το 1947 στο Παρίσι. Από νεανική ηλικία άσκησε πλείστα όσα χειρωνακτικά επαγγέλματα (πράγμα που δεν τον εμπόδισε να σπουδάσει Φιλοσοφία, Ιστορία και Κοινωνιολογία) και στρατεύτηκε στην επαναστατική Αριστερά μέσα από τις "Επιτροπές Βιετνάμ" και αργότερα την "Προλεταριακή Αριστερά" και την "Κόκκινη Αλληλοβοήθεια", μετέχοντας, εν τω μεταξύ, ενεργά στην εξέγερση του Μάη του ’68. Ήταν ένας από τους σπάνιους αυτής της γενιάς που παρέμειναν ώς το τέλος πιστοί στη νιότη τους: Δήλωνε ότι ήταν "ο τελευταίος αναρχο-μπολσεβίκος" και ότι προτιμούσε να θυσιαστεί παρά να αρνηθεί τις ιδέες του. Έγραψε πάνω από σαράντα μυθιστορήματα (αστυνομικά, αλλά και ιστορικά), τριακόσια πενήντα διηγήματα, πολιτικά δοκίμια, σενάρια για τον κινηματογράφο κ.λπ. Επίσης, αρθρογραφούσε τακτικά σε εφημερίδες και περιοδικά (υπήρξε για πολλά χρόνια μόνιμος αρθρογράφος της Humanite και του περιοδικού Charlie Hebdo, μεταξύ άλλων). Πέθανε την Πρωτομαγιά του 2008, στα 60 του χρόνια.
Ένα θεαματικό τρομοκρατικό χτύπημα σε μια γραμμή του προαστιακού, χείμαρροι βενζίνης που ξεχύνονται στους δρόμους της Μονμάρτρης, προσωπικότητες που σκοτώνονται με τέτοια επιτήδευση, που θα έκανε τον Τζένγκις Χαν να φανεί αστείος: ξαφνικά το Παρίσι μοιάζει με τη Βαγδάτη μετά την Καταιγίδα της Ερήμου...
Ο Στεφάν κι ο Πωλ, μοιάζοντας με ιππότη και πιστό ιπποκόμο στην υπηρεσία της πριγκίπισσάς τους, θα επιχειρήσουν με το δικό τους τρόπο να πολεμήσουν την υποκρισία, την υποδούλωση του ατόμου, τη χειραγώγηση, τον εξαναγκασμό....