Ο Γκύντερ Γκρας γεννήθηκε το 1927 στην ελεύθερη πόλη του Ντάντσιχ, το σημερινό Γκντανσκ της Πολωνίας, από πατέρα Γερμανό και μητέρα Πολωνέζα. Για να ξεφύγει από τα ασφυκτικά πλαίσια της "καθολικής μικροαστικής οικογένειάς του", όπως είχε πει ο ίδιος, προσελήφθη στα 15 του χρόνια στην Κρατική Υπηρεσία Εργασίας και δύο χρόνια αργότερα, τον Νοέμβριο του 1944, κατατάχθηκε στα διαβόητα Waffen SS, όπως εξομολογήθηκε στην αυτοβιογραφία του. Τον Μάρτιο του 1945, υπηρετώντας στη 10η Μεραρχία των Panzer SS, ο Γκρας τραυματίστηκε και αιχμαλωτίστηκε από τους Αμερικανούς. Μετά τον πόλεμο έκανε διάφορες δουλειές, από ανθρακωρύχος ως λιθοξόος. Φοίτησε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ντύσελντορφ και στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών του Βερολίνου, όπου σπούδασε γλυπτική και γραφιστική και έζησε λίγα χρόνια στο Παρίσι ερχόμενος σε επαφή με λογοτεχνικούς κύκλους. Το 1956 ο Γκρας έκανε την πρώτη λογοτεχνική του εμφάνιση με μια συλλογή ποιημάτων. Μετά τον πόλεμο δραστηριοποιήθηκε στο πλαίσιο της "Ομάδας 47" -μαζί με τον Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ, τον Μάρτιν Βάλζερ, τον Ζίγκφριντ Λεντς, την Ίνγκεμπορ Μπάχμαν, κ.ά.- μια ομάδα διανοούμενων που κοινό χαρακτηριστικό τους ήταν το πρόβλημα της συλλογικής συνείδησης στη μεταναζιστική Γερμανία. Απέκτησε παγκόσμια φήμη με την "Τριλογία του Ντάντσιχ": "Το τενεκεδένιο ταμπούρλο" (1959, μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Φόλκερ Σλέντορφ, είκοσι χρόνια αργότερα), "Γάτα και ποντίκι" (1961), "Σκυλίσια χρόνια" (1963). Ακολούθησαν μεταξύ άλλων "Ο Μπουτ, το ψάρι" (1979), "Δυσοίωνα κοάσματα (1992), "Ένα ευρύ πεδίο" (1995), "Ο αιώνας μου" (1999), "Σαν τον κάβουρα" (2002) και φυσικά η αυτοβιογραφία του "Ξεφλουδίζοντας το κρεμμύδι" (2006). Σε όλη την πορεία του παρέμεινε έντονα πολιτικοποιημένος, υποστηρίζοντας το κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών τη δεκαετία του 1960 (υπήρξε σύμβουλος του Βίλι Μπραντ), φιλειρηνιστής με πύρινα άρθρα στον Τύπο εναντίον των νατοϊκών βομβαρδισμών στη Σερβία και της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ, αλλά και κατά του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, μεταξύ άλλων. Το 1999 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Έφυγε από τη ζωή στις 13 Απριλίου 2015, σε ηλικία 87 ετών. (φωτογραφία: Isolde Ohlbaum)
O Όσκαρ Ματσεράτ, τρόφιµος ψυχιατρείου, ανακαλεί την πολυτάραχη ζωή του που ταυτίζεται µε την πορεία της Γερµανίας προς το χάος στο πρώτο µισό του εικοστού αιώνα...
Ο "Κατακλυσμός", ίσως το πρώτο θεατρικό έργο του Γκρας, δεν έχει βασικά κανένα στοιχείο παραλογισμού, γιατί εδώ η πρωταρχική αιτία για το αρχικό δράμα των ηρώων, η αφορμή για δράση και το κέντρο της ίσως, είναι ένα φυσικό φαινόμενο: η μεγάλη βροχή που φέρνει πλημμύρα....
Κάποιος χρειάζεται κάποιον για να αφηγηθεί στη θέση του μια παλιά, απλή ιστορία: την ιστορία της γέννησής του στο τέλος του πολέμου, καθώς βυθιζόταν το πλοίο Γουλιέλμος Γκούστλοφ τορπιλισμένο από τους Ρώσους....
Υπάρχει μετά θάνατον ζωή; Και βέβαια, λέει ο συμπαθής Τέο Βούτκε, κάτοικος του Ανατολικού Βερολίνου, επειδή πιστεύει πως μέσα του συνεχίζει να ζει ο διάσημος συγγραφέας Τέοντορ Φοντάνε, ο δημιουργός της "Έφη Μπριστ"....
Βρισκόμαστε στη σημαδιακή χρονιά του 1989, ο σοσιαλισμός έχει καταρρεύσει και στο Ντάντσιχ συναντιούνται μια Πολωνέζα και ένας Γερμανός που έχουν και οι δύο χηρέψει....
Οι λόγοι, τα γράμματα και οι ομιλίες του Γκύντερ Γκρας, που παρουσιάζονται με την έκδοση αυτή στο ελληνικό κοινό, σήμερα, εξήντα χρόνια μετά τη διάλυση του στρατοπέδου συγκεντρώσεως Άουσβιτς, επίκαιροι όσο ποτέ, εκτός από την υψηλή λογοτεχνική αξία και την αξεπέραστη γλώσσα που τους χαρακτηρίζει, διέπονται από την ίδια πίστη και συνέπεια που επέδειξε και στα λογοτεχνικά του έργα αλλά και στην καθημερινή του ζωή....
Το "Ξεφλουδίζοντας το κρεμμύδι" εκτός από ένα πολύ καλό μυθιστόρημα είναι και μία μαρτυρία με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα, άλλοτε συγκινητικά, άλλοτε αστεία και σκανδαλιστικά....