Ο Πιοτρ Κροπότκιν, ο σοφός "αναρχικός πρίγκιπας", απαντώντας σε μια επιστολή του ακάματου αναρχικού ιστορικού Μαξ Νετλάου, διατυπώνει τις ενστάσεις του σχετικά με το κατά πόσο η "ατομικιστική αναρχία" μπορεί να συμβάλει στον αγώνα της ανθρώπινης απελευθέρωσης....
Η Επανάσταση ήταν αυτή η αιφνίδια ανατροπή των θεσμών που για αιώνες ήταν βαθιά ριζωμένοι μέσα στη γη, που φαίνονταν τόσο ακλόνητοι, τόσο αμετάβλητοι, ώστε ακόμα και οι δυναμικότεροι μεταρρυθμιστές δεν τολμούσαν να τους αμφισβητήσουν....
Όχι, πολίτες, όσο η κοινωνία θα εφαρμόζει το νόμο των αντιποίνων, όσο η θρησκεία και ο νόμος, ο στρατώνας και το δικαστήριο, η φυλακή και το βιομηχανικό κάτεργο, ο τύπος και το σχολειό θα εξακολουθούν να διδάσκουν την έσχατη περιφρόνηση της ζωής του ατόμου -μη ζητάτε από τους επαναστατημένους εναντίον της κοινωνίας αυτής να τις σεβασθούνε! Θα ήτανε σαν να απαιτείτε απ αυτούς σε καλοσύνη και σε μεγαλοψυχία ένα βαθμό απείρως ανώτερο από κείνον που έχει όλη η κοινωνία....