Ποιος πατέρας και ποια μητέρα δεν ξέρει σήμερα ότι «το βρέφος είναι άτομο», ότι υπάρχει «ενδομήτριος ζωή», ότι «όλα παίζονται πριν από την ηλικία των πέντε χρόνων» ή ότι «δεν υπάρχουν κακές μητέρες», χωρίς όμως να ξέρει πάντοτε ότι αυτές οι εκφράσεις οφείλονται εν πολλοίς στην Ντολτό (1908-1988) αλλά και τι σημαίνουν ακριβώς; Ποια είναι τα στάδια της εξέλιξης του παιδιού, από τη σύλληψή του μέχρι την εφηβεία; Τι εννοούμε όταν λέμε «οιδιπόδειο σύμπλεγμα»; Τι πρέπει να απαγορεύουμε και τι πρέπει να επιτρέπουμε; Πώς πρέπει να αναγγείλουμε σε ένα παιδί ένα θάνατο ή μια γέννηση; Η Ντολτό είχε απαντήσεις για όλες αυτές τις ερωτήσεις κι ο Jean-Claude Liaudet κάνει στο βιβλίο μια σύνθεσή τους διανθισμένη από συγκεκριμένα παραδείγματα....
Όλοι μας γνωρίζουμε σήμερα ότι "το παιδί βιώνει μια επιθυμία για το γονιό του αντίθετου φύλου κατά το Οιδιπόδειο στάδιο" και ότι "ο ρόλος των απαγορεύσεων και των νόμων είναι θεμελιώδης για την ανάπτυξη των παιδιών" και ακόμα ότι "η εφηβεία είναι μια δεύτερη γέννηση"....