Στο βιβλίο αυτό δεν υπάρχει καμιά περισπούδαστη φιλοσοφία. Μοναδικός μου σκοπός ήταν να συγκεντρώσω κάποιες παρατηρήσεις, εμπνευσμένες από κείνα που εγώ θεωρώ κοινή λογική.
Πού θα οδηγήσει άραγε την ανθρωπότητα η ιλιγγιώδης ανάπτυξη της Επιστήμης; Στην ιδανική ευτυχία ή στον πλήρη αφανισμό; Στη χαρά της δημιουργίας, ατομικής και συλλογικής, ή στο θρήνο μιας παγκόσμιας συμφοράς; Στο κορυφαίο και εναγώνιο αυτό ερώτημα του αιώνα μας, απαντά με αξεπέραστη σοφία ένας μεγάλος της εποχής μας....
Στην πρώτη μεγάλη περίοδο της Καθολικής Φιλοσοφίας δεσπόζουν ο Άγιος Αυγουστίνος και ο Πλάτωνας μεταξύ των ειδωλολατρών. Η δεύτερη περίοδος αποκορυφώνεται στον Άγιο Θωμά τον Ακινάτη.
Τα ζώα είναι ευτυχισμένα εφόσο δεν έχουν προσβληθεί από αρρώστια και έχουν αρκετή τροφή. Πιστεύεται γενικά ότι το ίδιο έπρεπε να ισχύει και για τα ανθρώπινα όντα, αλλά στην εποχή μας, αυτό συμβαίνει μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις.
Χωρίζεται πράγματι ο κόσμος σε πνεύμα και ύλη, και αν ναι, τι είναι πνεύμα και τι είναι ύλη; Υπόκειται το πνεύμα στην ύλη, ή μήπως εξουσιάζεται από ανεξάρτητες δυνάμεις; Υπάρχουν, πράγματι, φυσικοί νόμοι ή μήπως πιστεύουμε σ’ αυτούς μόνο επειδή τρέφουμε έμφυτο έρωτα προς την τάξη;
Μια περιήγηση όπως αυτή ενός από τους κορυφαίους παγκοσμίως στοχαστές στα σχεδόν εβδομήντα χρόνια του φιλοσοφικού του έργου είναι προφανώς εξίσου εντυπωσιακή....