Ίσως, σ΄΄ αυτή την παράσταση που όλοι παίρνουμε μέρος, ακόμη να μην έχουμε αποστηθίσει σωστά τον ρόλο μας και η αλήθεια, σιωπηλή απέναντί μας, να στέκει και να μας χλευάζει...
Σε νεανικές παροικίες αθωότητας στήμονες αναπαραγωγής μιας εξαίρεσης, ελπίδες δημιουργούν, στο βαθύ μπλε λευκές σταγόνες παραμυθιού, σ’ ένα χαμόγελο των περασμένων η φθορά...
Είναι φορές που ταξιδεύω πέρα από τις γραμμές του ορίζοντα σ'' ένα ταξίδι που μοιάζει αληθινό, αθέατος επιβάτης σε τρένα που σφυρίζουν την εγκατάλειψη εραστής ακόμη του ήλιου κι εκείνης της άγουρης νιότης...