"Στη Ρώμη, "εξαιτίας της λανθασμένης συμπεριφοράς πολλών παπών", αναφέρουν το 824 τα επίσημα χρονικά της αυτοκρατορίας, οι συνθήκες έχουν περιέλθει "σε μεγάλη σύγχυση"....
Για τους "πιστούς" το ζητούμενο δεν είναι ποτέ τα ιστορικά, τα φιλοσοφικά ή τα ηθικά προβλήματα, η αλήθεια ή, για να το πούμε πιο ταπεινά, η πιθανότητα της αλήθειας, αλλά το δικό τους πρόβλημα....
"Ο "Κάρολος, ο γαληνότατος, εστεμμένος από τον Θεό, μεγάλος και ειρηνοποιός αύγουστος", όπως διατύπωνε η αρχή του διεξοδικού του τίτλου από το 801, αυτός ο ειρηνοποιός και επίσης "per misericordiam Dei" (ελέω Θεού) κυβερνών αυτοκράτορας, ο οποίος ονόμαζε εαυτόν από το 802 και "imperator christianissimus" (χριστιανικότατο αυτοκράτορα) και (δήθεν) πέθανε με τα λόγια του 31ου ψαλμού: "Στα χέρια σου, Κύριε, παραδίδω το πνεύμα μου", αυτός ο άνθρωπος διοργάνωνε τη μία σφαγή μετά την άλλη κατά την 46χρονη διακυβέρνησή του, από το 768 μέχρι το 814 διεξήγαγε σχεδόν συνεχώς πολέμους, σχεδόν 50 εκστρατείες, και μόνο για δύο χρόνια, το 790 και το 807, δεν έσφαξε....
Με την "Αρχή του Μεσαίωνα" ο Karlheinz Deschner παρακολουθεί την "Εγκληματική ιστορία του χριστιανισμού" από τη βάφτιση του βασιλιά Χλοδοβίκου (Κλόβη) Α΄ σε καθολικό περί το 500 μέχρι τον θάνατο του Κάρολου "του Μεγάλου" το 814....
Γιατί όμως πίστευε και σκεφτόταν κανείς όλες αυτές τις αθάνατες κουταμάρες επί ολόκληρες εποχές τόσο πεισματικά; Γιατί χιλιάδες και μυριάδες αφελείς και απατεώνες, παρασυρμένοι από τους παππάδες, του τις έβαλαν στο μυαλό, γιατί μέσα από τους αιώνες κατάστρεφαν τα κλασσικά ιδανικά του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, μετέτρεψαν "τη σοφία αυτού του κόσμου σε ανοησία" (Α΄ Κορ....