Πόσο καλά απωθημένο μπορεί να είναι το παρελθόν; Πώς μπορεί κανείς να βγει απ αυτό και να γίνει κάποιος άλλος; Τι ρόλο μπορεί να παίζουν δυο-τρία ψευδώνυμα, το Πολυτεχνείο, ένα διατηρητέο κτίριο, ένας ανιψιός, η Αθήνα και το Παρίσι; Αυτό είναι το φόντο της "Αναπάντητης κλήσης" που, μέσα από τις εναλλαγές των προσώπων που αφηγούνται την οπτική τους για τη ζωή, για ένα τουλάχιστον πολύ συγκεκριμένο κομμάτι της, προσπαθεί να ανιχνεύσει το τώρα ως αντικαθρέφτισμα του τότε, με τους ήρωες, εκόντες άκοντες, να συντονίζονται μέσα από κοινούς δρόμους που άλλοι πάλεψαν να αλλάξουν κι άλλοι απλώς αποσύρθηκαν από το προσκήνιο....