Δείγμα γραφής: Μου λεγες "Βαθειά πιο βαθειά" Και χάθηκα στο πέλαγος Των ήχων και των σιωπών Του ιδρώτα και της προσμονής Στα τελιώμα του ορίζοντα Αρμενίζαμε λουσμένοι Την πρώτη βροχή του φθινοπώρου...
ΔΑΝΕΙΚΗ ΟΜΠΡΕΛΑ Τώρα τους χειμώνες Βρέχει ελάχιστα Κι έτσι την ομπρέλα σου Τη φύλαξα στη ντουλάπα Και δεν την ανοίγω ποτέ πια Φοβάμαι πως αν ξεγελαστώ Και την ανοίξω Παλιές βροχές που τη μουσκέψανε Θα με παρασύρουν Στο ρυάκι Της απουσίας σου...
Έφυγες Κι άφησες το σπίτι ολομόναχο Με τα φαντάσματα των ημερών Να νανουρίζουν Τις τίγρεις των δωματίων Και να αφουγκράζονται Τους ήχους από τα σκαλοπάτια Το βογγητό του αέρα Στα παράθυρα Τώρα Μια ψιχάλα φως Πολιορκεί Τη μνήμη τους...
Με σπάνια ντοκουμέντα από την καθημερινότητα της ζωής στη Σμύρνη «ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΓΙΩΡΓΟΣ, γεννηθείς στην Φιλαδέλφεια της Μικράς Ασίας, από γονείς Χριστιανούς Ορθόδοξους, που ονομάζονταν ο μεν πατέρας μου Ασλάν ως καταγόμενος από την οικογένεια των Κακάρογλου, η δε μητέρα μου Άννα ως καταγομένη από την οικογένεια των Καντάρογλου, παλιών κατοίκων της Φιλαδέλφειας, το σωτήριον έτος… την…»...