Δεν υπάρχουν προϊόντα στο καλάθι σας.
ΎπνοςΚαιρό τώρα δεν μπορώ να κοιμηθώ, στριφογυρίζω στο κρεβάτι μουώσπου ο ίλιγγος ν’ ανεβάσει τα όνειρά μου απ’ τον βυθόΗ αγωνία μου κι απόψε περισσότερη απ’ το σκοτάδικι όμως δεν περιμένω την αυγή, αργεί ακόμα η ώρα του φωτόςκι όμως περιμένω τ’ άστρα και το φεγγάρινα φανούν και να μιλήσουμε και να ξεκαθαρίσουμεμε άδεια μάτια, μη φύγουμε απ’ αυτή την ιστορίαΚοιτάζω την αυγή, κοιτάζω το έθνος και ξέρωκαλά πως δεν κάνω για νικητής, δεν είμαι πρώτο θέμαΑυτός ο τόπος δεν πέφτει για ύπνο με τη συνείδηση καθαρήΤι είδους άνθρωποι μας ξελόγιασαν και νύχτωσεέτσι άγρια κι απότομαΤι είδους άνθρωποι γίναμε κι εμείς και νύχτωσεχωρίς μια μάχη, μια μνήμηΜας κυρίεψαν οι στάχτες και ο σώζων εαυτόν σωθήτωμας συνήθισαν και οι στάχτες και μας προσάπτουν τη φωτιάέπρεπε, έπρεπε να είχαμε ακούσει την άρνησηΚαιρό τώρα ζούμε με την αίσθηση πως μάταια ολισθαίνουμεκαι με την έντρομη υποψία πως μια πληγή, σαν κυβερνάει, βαθαίνει.