Διαβάζοντας το έργο "Νόστος" η εμπειρία μου ερεθίζεται από το σπάνιο αίσθημα της πνευματικής ομορφιάς, που με πιάνει μόνο από κείμενα μερικών ποιητών και πεζογράφων. Αυτή η αίσθηση ομορφιάς είναι σαν ένα άγγιγμα αγάπης, σαν μια σπάνια μελωδία που μόλις διακρίνεται. Είναι η ξαφνική εμβάθυνση της καρδιάς που σφραγίζει η ιερότητα της ζωής. Είναι σαν ξαφνικά το Θείο να άγγιξε την καρδιά σου! Από που προέρχεται αυτή η πνευματική εμπειρία; Προέρχεται από την απόλυτη μουσικότητα του κειμένου; Προέρχεται από την τρυφερή αίσθηση της ανθρώπινης κατάστασης; Από την αντίληψη της ενότητας της ανθρώπινης ψυχής με το Σύμπαν; Ή από την αντίληψη της απέραντης ομορφιάς των πραγμάτων σε σχέση με τον βαθύ πόνο; R. Crist