Nice to be nice Το εκκλησάκι τού σώματος γοργά πεθυμιά του είναι να λάμψει όπως το καντηλάκι της Αναστάσεως οδηγημένο από ένα φως που δεν σβήνει σα να φιάχνει ιστορίες μεθυστικές για την ακολουθία της μορφής που είναι αφιερωμένο, ιδεατό και φεγγοβόλο αρνούμενο ψέγος...
Ο αθλητής της πυγολαμπίδας Αυτό που καθιστά ένα ποιητικό νοούμενον «τελειότητα» δεν είναι κάτι άλλο παρά από την απαλή ζεστή απαλάμη στο μάγουλο πρόσωπο με πρόσωπο εις την όψη ενός κίονα...
ΝΑ ΣΟΥ ΕΞΗΓΗΘΩ ΑΣΦΑΛΩΣ για ό,τι με κάνει να αισθάνομαι την νεότητά σου στο έπακρον της προσμονής μου μιας και απαιτείται για αυτό καθαρότητα και αγνότητα σίγουρη που να επιστρέφει πίσω και σε εμένα μιας θέαινας σαν και σένα από το διπλανό χάδι που υπόκειται να ‘ναι όπως κάτι που δεν επιβάλλεται αλλά προϋπάρχει στους κανόνες της ζωής και των ερχομών στα λεπτά δάχτυλά σου με μελάνι που εγγράφεται σε παλαιά χειρόγραφα και βρίσκουμε τις αναλογίες στην έκφραση παραγοντικού φακού ή μήπως για να αγγίζονται πίνακες στην αλήθεια από τα μάτια σου και την αθωότητα εντελώς σε συστάσεις Verve right...