Όπως καθορίζει η ελληνική γλώσσα, ο άνθρωπος είναι "μέροψ", μερίζει δηλαδή την όπα του, την φωνή του. Παράγει έναρθρους ήχους κατά τρόπον καθαρόν, διακεκριμένον, εν αντιθέσει προς τα ζώα, τα οποία εκβάλλουν άναρθρες κραυγές. "Των θηρίων εισίν αδιαίρετοι αι φωναί... ουδεμίαν ονομάζω στοιχείον.." δηλώνει ο Αριστοτέλης στην "Ποιητική". Η Επιστήμη σήμερα μας πληροφορεί ότι ο άνθρωπος είναι εφοδιασμένος με ειδικά κέντρα στον εγκέφαλό του, τα Κέντρα λόγου. Γι' αυτό, ακόμη και οι πιο κουτοί άνθρωποι μαθαίνουν να ομιλούν, ενώ ακόμη και οι πιο έξυπνοι πίθηκοι δεν θα το κατορθώσουν ποτέ. Ήδη ο Ευριπίδης στις "Ικέτιδες" (στ. 201), με τρόπο ποιητικό, το υπαινίσσεται σαφώς: Ο θεός, τον βίοτον (= βίον του ανθρώπου) εκ του πεφυρμένου και θηριώδους, τον διεστάθμησε -τον διευθέτησε-, πρώτον μεν ενθείς σύνεσιν (είναι τα κέντρα λόγου), είτα δε άγγελον (= αγγελιαφόρον) γλώσσαν δους. Και ο Ηράκλειτος: "Πιθήκων ο κάλλιστος, αισχρός ανθρώπων γένει συμβάλλειν". Δηλ. τον κάλλιστον εκ των πιθήκων αν τον παραβάλης προς τον άνθρωπον φαίνεται αισχρός. Ο Γαληνός, ως ιατρός, καταγράφει πως κινείται αυτομάτως η γλώσσα προκειμένου να επαναλάβη τους ήχους, τις λέξεις, που το νήπιον ακούει: "Εάν παιδίω διετεί δείξας άρτον ονομάσης το όνομα "άρτος" άμα τω δείξαι, και ποιήσης ούτω δις και τρις, ότι του δεικνυμένου σώματος η "άρτος" φωνή σημείον εστίν, εννόησε το παιδίον, και αυτό μιμησάμενον φθέγγεται, μη διδαχθέν πως χρη κινήσαι την γλώσσαν." Ο "άνθρωπος ο μέροψ" λοιπόν, μερίζων, διαιρών και κατανέμων τους φθόγγους της φωνής του, δια της οποίας φαίνει, φανερώνει, αγγέλλει ("άγγελος γλώσσα") στους άλλους την σκέψι του, εδημιούργησε συλλαβές: "Συλλαβή εστί σύλληψις συμφώνου (ή συμφώνων) μετά φωνήεντος (ή φωνηέντων)· καταχρηστικώς δε συλλαβή -εστί- και η εξ ενός -μόνον- φωνήεντος." (Διονύσιος ο Θραξ) [...] (Από την παρουσίαση της έκδοσης) * * Περιεχόμενα * Εν είδει Προοιμίου ΕΙΣΑΓΩΓΗ Μέρη του λόγου Δει επίστασθαι το είδος τιθέναι εις τα γράμματα και τας συλλαβάς Περί του σχήματος και της σημασίας των γραμμάτων του Ελληνικού Αλφαβήτου Εναλλαγή γραμμάτων και προφοράς από διάλεκτο σε διάλεκτο Ο της λέξεως ΑΡΙΘΜΟΣ ρυθμός εστί Γράμμασι και ΣΥΛΛΑΒΑΙΣ τα πράγματα μεμιμημένα Μονοσύλλαβα ρήματα Προθέματα, Προσφύματα Προθέσεις Σύνδεσμοι Επιρρήματα Αντωνυμίαι Καταλήξεις Τα ρήματα ειμί και έχω Η προς το ακρότατον της Καλλιφωνίας διαπλασθείσα ελληνική γλώσσα Η των γραμμάτων φύσις και η των συλλαβών δύναμις Τω φίλτατον φώνημα Η Ελληνική γλώσσα, ιερόν κτήμα Καλλιλεξιλογίου δείγμα Λεξιλόγιον "γλώσσης" Σχετικά με λόγον και ομιλίαν ρήματα Λεξιλόγιον: "σοφός"-"άσοφος" Περί αληθείας και ψεύδους Περί φλυαρίας-Λεξιλόγιον Περί κακολογίας-Λεξιλόγιον Τα Ελληνικά... Ίλιγγος λέξεων ΚΟΣΜΟΣ εστί σύστημα εξ ουρανού και γης Της αλός και του αλίου Εκ της θαλάττης τον ήλιον Κοινόν Λεξιλόγιον αλός και αλίου άλιον λεξιλόγιον θάλαττα, θάλαττα... ΑΙΓΑΙΟΝ ΠΕΛΑΓΟΣ Γένος ναίας τέχνας άλς, λάς, λαός Επιλογισμός - θάλασσα, η κατ' εξοχήν των Ελλήνων πατρίς Ιστιοφόρα, εμπορικά, πολεμικά Ονόματα θαλάσσης και θαλάσσιοι ήχοι Πελασγοί Πολύπλαγκτοι Το κοινόν Λεξιλόγιον θαλάσσης και αιθέρων Ελληνική Αεροπορία - αιέν υψικρατείν Περί αέρων, υδάτων, τόπων. - Γη Τα υπό την γήν, Τα επί της γης Άριστον μεν ύδωρ Αήρ, Άνεμοι Τα υπέρ την γην-Ουρανός Αστέρες Σελήνη Πρώτιστα Χάος εγένετο Χρόνος μετ' ουρανού γέγονεν Σκότος, φως, χρώματα Πολλά τα δεινά κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει Άρρενα και Θήλεα, Ανήρ-Γυνή Τέκνα Άνθρωποι θνητοί εν διαφόροις ηλικίαις Απόγονοι Γάμος-σύζυγοι Εταίραι Πατήρ-Μήτηρ-Γονείς Αδελφοί Συγγενείς Φύλα και Φυλαί Πελασγοί-Γραικοί-Έλληνες Αυτόχθονες εσμέν Και οίκους εδομήσατο Κτίζοντες πόλεις Οδοί Πολιτισμός-Πολιτεία-Πολιτική Περί βασιλέων, αρχηγών Νόμος Νόμισμα Πλούσιοι και πτωχοί Γραφή κλοπής αστυνόμοι, αστυμέριμνοι Όσα αγιώτατα τοις Έλλησι Ιερά και Όσια Θεοί Περί ανδρείας Περί δειλίας Περί δούλων και βαρβάρων Έθνος-Άμυνα Φρουροί, Φύλακες Πόλεμος και Ειρήνη Σύμμαχοι-Εχθροί Ου καταισχύνω όπλα τα ιερά - ΟΠΛΑ - ΣΗΜΑΙΑ - Ολλύντων και ολλυμένων Ανδρών επιφανών, πάσα γη τάφος Περί υπερηφάνειας Αγωνιστική του σώματος αρετή-Αθλητικοί Αγώνες Εκ μεγέθους, και ισχύος, και τάχους Περί τάχους Κινήσεως σημαντικά... Βάδην Οχήματα Μούσαι Ευτέρπη-Λυρ. Ποίησις Κλειώ-Ιστορία Ουρανία-Αστρονομία Πολύμνια-Θρησκευτ. Ποίησις Καλλιόπη (έπος) - Ερατώ (ερωτ. Ποίησις) Μελπομένη (Τραγωδία) Θάλεια (Κωμωδία) Τερψιχόρη (χορός) Περί Μουσικής αρμονίας Τέχναι Σχολαί, σχολεία Περί Βιβλίων Ευτυχία-Δυστυχία, χαρά-λύπη Οργή και πάντα τα τοιαύτα Γέλιο-κλάμμα Περί καλού και κακού Κάλλος και καλλωπισμός-Κόμη Ιμάτια-"ελληνίζειν την στολήν" Υπό ποσίν εδήσατο καλά πέδιλα Περί Κοσμημάτων Περί Καλλυντικών Άλλος γυναικών κόσμος, άλλος αρρένων Έπιπλα και σκεύη Εγκοίμητρα Περί ποτηρίων, αγγείων Ηγείται μεν Υγιεία, κάλλος δε δεύτερον Ιατρική τέχνη ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΑ Χειρουργικά-ιατρικά εργαλεία ΟΡΚΟΣ Ιπποκράτους Φαρμακολογία Γαληνός Έλληνες Ιατροί ΟΡΓΑΝΑ Σώματος Αισθήσεις-Λειτουργίαι ΑΣΘΕΝΕΙΑΙ Περί τραυμάτων Ψυχικαί ασθένειαι Θάνατος "Ευθανασία" Ταχυθανασία-το προώρως αποθνήσκειν Κλυτά έθνεα νεκρών Των ανθρώπων ένεκεν πάντα πεποίηκεν η φύσις Γη, παντοδαπών ζώων εστία και μήτηρ Ερπετά-Γένος πτερωτόν Καλώ έντομα, όσα έχει εντομάς Η των ιχθύων φύσις Τα ζώα αγρεύονται, θηρεύονται, αλιεύονται Φυτά και Άνθη Τα περί τα φύτλα Οικολογικά Επίμετρον Ου πάντα τα ονόματα περιείληφε τούτο το βιβλίον Η γλώσσα εστίν η πατρίς μου Ο τα στοιχεία επιστάμενος, το έπος οίδεν Ονόματα "...θεών τε θνητών τε..." Όνομα, το δι' ου τις καλείται Από θεών άρχεσθαι-ΖΕΥΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝ ΑΠΟΛΛΩΝ ΗΦΑΙΣΤΟΣ ΑΡΗΣ ΕΡΜΗΣ ΗΡΑ ΑΘΗΝΑ ΑΡΤΕΜΙΣ ΔΗΜΗΤΗΡ ΕΣΤΙΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ Τοις οικείοις ατόμοις ονόματα τιθέασιν Εστί μεν ουν τα ονόματα ελληνικά Ολίγα περί της γραπτής μας γλώσσης ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΝ