Το παρόν βιβλίο σκιαγραφεί το τοπίο της επαγγελματικής εκπαίδευσης χορού στην Ελλάδα μέσα από ένα κοινωνιολογικό πρίσμα, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε κατά τη χρονική περίοδο 2013-2014 στο πλαίσιο διδακτορικής διατριβής και ακολουθεί ποιοτική μεθοδολογία. Το θεωρητικό πλαίσιο βασιζόμενο, κατά κύριο λόγο, στα έργα των Πιερ Μπουρντιέ και Μισέλ Φουκώ, κινείται γύρω από την κοινωνιολογία του σώματος και την κοινωνιολογία της εκπαίδευσης σε συνάρτηση με μια ιστορική προσέγγιση του δυτικού θεατρικού χορού. Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος τίθεται η κρατούσα παιδαγωγική πρακτική. Οι έννοιες της πειθαρχίας, της έξης, του κεφαλαίου και του κύρους βρίσκονται στον πυρήνα της προσέγγισης, καθώς μέσω αυτών αναλύεται η εμπειρία σπουδαστών, σπουδαστριών, καθηγητών και καθηγητριών.