«Οι ιστορίες που λέμε στον εαυτό μας και στους άλλους μπορούν να μεταμορφώσουν τον κόσμο». Βαrbara Μyerhoff, Κοινωνική Ανθρωπολόγος Ένα βιβλίο με μικρά ή μεγαλύτερα κείμενα που ισορροπούν μεταξύ βιογραφικής μυθοπλασίας και «θεραπευτικής λογοτεχνίας». Αντικείμενα υπαρκτά, χαρακτήρες πραγματικοί και φανταστικοί, μνήμες και συναισθήματα που ζυμώνονται μαζί, σε ένα μοναδικό χαρμάνι. Πώς χτίζουμε τη ζωή μας; Τι υλικά χρησιμοποιούμε; Τι νόημα δίνουμε στα Πράγματα; Ποιοι άνθρωποι μάς επηρεάζουν και γιατί, ποια μοτίβα ζωής ακολουθούμε, τι κουβαλάμε σαν αποσκευές στη μνήμη μας από το παρελθόν μας και από ποιες οδούς οδηγούμαστε στο μέλλον, είναι μερικά από τα ερωτήματα που υφέρπουν μεταξύ των λέξεων αυτών των κειμένων. Καθώς διαβάζω τις ιστορίες αυτές μετατρέπω τις λέξεις τους σε εικόνες, οι οποίες αγγίζουν περιοχές της ψυχής μου, που σχετίζονται με τη μνήμη και τη λήθη. Ιστορίες που μιλούν για μια αθωότητα που δεν χάνεται ποτέ, για έρωτες που -ευτυχώς- εκπληρώνονται, για την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και τους άλλους, όταν οι δύσκολες καταστάσεις μας χτυπούν την πόρτα μας. Μιλούν για τον τρόπο που οι άνθρωποι γίνονται σύντροφοι στη ζωή, όταν ο έρωτας μετατρέπεται σε βαθιά αγάπη, και για το πώς το ηλιοβασίλεμα έχει την ίδια ακριβώς γλύκα με την ανατολή. Οι λογοτεχνικές αυτές ιστορίες δεν είναι απλά «ψυχαγωγικές», είναι θεραπευτικές. Είναι θεραπευτικές, γιατί ξυπνούν μνήμες, συντονίζουν την ψυχή με τα συναισθήματα και τη βοηθούν να ιαθεί, μέσα από την ελπίδα που γεννά η ανάγνωσή τους. Νάνσυ Ψημενάτου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας