Δείγμα γραφής: Πώς σώθηκε Πώς γλίτωσε από την πέτρα της λήθης σχεδόν δροσερή Θα της δώσω χρώματα και σώμα μυρωδιές φωνή να γράψει το ποίημα απ’ το ποίημα να πιει, να μιλήσει Σαν ωκεάνιο κύμα η εικόνα ορμά απ’ το σκοτάδι και το ψύχος στο ζεστό παρόν· αιφνίδια χρώματα βάφουν την αμετάκλητη απουσία ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ Η αυτοάνοση αρρώστια είμαι εγώ Ο εαυτός που στρέφεται εναντίον μου Σα να ήταν η επιθυμία εχθρός του μυαλού Με τον καιρό, θλίψη αφάνισε το αδιέξοδο Εύκολα το αφύσικο γίνεται συνήθεια ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ Πόσο τεντώνει το σχοινί Πόσο ισορροπεί ο φόβος Χωρίς δίχτυ ασφαλείας Εφτά μέρες κράτησε το ρόδο Όσο τεντώνει Όσο ισορροπεί Ο χρόνος Αβέβαιο γαλάζιο...
Φωνήrn rnΈρχομαι εδώ - χρόνιαrnΓιατί στοιχειώνουν τα στοιχειάrnτους φόβους μουrnμε νανουρίζουν δίχως ηλικίαrn rnΗ θάλασσα κλοιόςrnσφίγγει τη στεριάrnΜόνο το μάτι σαν πουλίrn rnΣτην εξουσία ο άνεμοςrnδίχως διαδοχήrnΚάποιες νύχτες μόνοrnκαταδέχεταιrn rnΤο φως φωτιάrnεισβάλλει από σκοτεινά παράθυραrnτο σπίτι φλέγεταιrn rn....
ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕΣ Τα μικρά που δεν πρόλαβες Τα μικρά πίσω-μπρος που δε μεγάλωσαν σε καιρό πολέμου για τη ζωή Τα μικρά που δε σου διάβασα, καλέ μου ας πετάξουν μακριά όπως εσύ δυο μοναξιές παράλληλες...