Όταν ακούς από παιδί για ης αλησμόνητες πατρίδες, όταν μεγαλώνοντας ακούς τη γιαγιά σου να σου μιλάει για τη Σμύρνη, την Πόλη, την Τραπεζούντα και ν αποδίδει σ όλα εκείνα τα μέρη όλα τα όμορφα και τα καλά του κόσμου, τότε η επιθυμία για ένα ταςίδι επιστροφής σε κείνα τα μέρη γίνεται προσωπικό χρέος απέναντι σ όσους γεννήθηκαν και έζησαν εκεί....
Σ αυτό το "μπαλκόνι της Ευρώπης", όπως ονομάζουμε την πατρίδα μας, εμείς δείχνουμε περισσότερο με τις διατροφικές μας συνήθειες να γέρνουμε προς την ανατολίτικη και τη βαλκανική μας προτίμηση, αναζητώντας μέσα από το οικογενειακό τραπέζι, το νόστιμο, το χορταστικό, το κιμπάρικο γεύμα, φτιαγμένο με τα δώρα της γης και τα κτηνοτροφικά προϊόντα που παράγουμε στον τόπο μας....