Κάποια νύχτα, σε μια εποχή μακρινή, τότε που τα τζίνια χορεύανε στα αδειανά παλιά χαμάμ και που τελάληδες ήταν οι καμήλες, πέντε πρίγκιπες σε πέντε διαφορετικές χώρες είδαν ακριβώς το ίδιο όνειρο: περπατώντας στα φιδωτά σοκάκια μιας αρχαίας πόλης, κι αφού ήπιαν νερό από την κρήνη της θεάς του έρωτα κάτω από το φως του φεγγαριού κι άκουσαν τις καμπάνες να χτυπούν, ένα ανάλαφρο αεράκι φύσηξε και μια υπέροχη ευωδία τούς οδήγησε, τον καθένα ξεχωριστά, σ’ ένα μικρό σοκάκι πίσω από τους χοντρούς τοίχους των σπιτιών, κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή είδαν ένα υπέροχο φάντασμα, λουσμένο στο φως...
Τούτο το ρηξικέλευθο πρώτο μυθιστόρημα μιας από τις πιο ριζοσπαστικές συγγραφείς της Τουρκίας, της Λεϋλά Ερμπίλ, που θα έφτανε να προταθεί για το βραβείο Νόμπελ, αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας από τα φοιτητικά της χρόνια μέχρι τη μέση ηλικία, σε μια Τουρκία όπου οι συντηρητικές αντιλήψεις αντιμάχονται την τάση για εκσυγχρονισμό...
Ο συγγραφέας αφηγείται την ιστορία της εξέλιξής του στην οικογενειακή επιχείρηση τσιμέντου, από την οπτική του εργαζόμενου, του συνεταίρου και του μέλους της οικογένειας, δίνοντας έμφαση στις ανθρώπινες σχέσεις που αναπτύσσονται σε αυτήν...
Ένας πανίσχυρος σουλτάνος, η «σκιά του θεού πάνω στη γη», βρίσκεται εκθρονισµένος και εξόριστος στην πόλη που εξέθρεψε τους επαναστάτες που τον ανέτρεψαν, τη Θεσσαλονίκη του 1909...
Σε όλη την ενήλικη ζωή της, η Λέιλα υπήρξε μια βαθιά τραυματισμένη και κακοποιημένη γυναίκα: από την ίδια την οικογένειά της, τους γονείς και τους αδελφούς της, μέχρι τον πρώτο εργοδότη της, τον άντρα που ερωτεύτηκε και αυτόν που τελικά παντρεύτηκε...
Ένας ελλόγιμος πλην χολιασμένος αοιδός στην αυλή του Μουράτ Χαν Δ΄ πομπεύει βεζίρηδες, πασάδες, ομοτέχνους, με λίβελους δριμείς και λογιών κοπρολογίες...