Πέντε παιδικοί φίλοι, πέντε προσωπικές ιστορίες άλλοτε τεμνόμενες κι άλλοτε παράλληλες, συγκεντρώνονται στην οικογενειακή ταβέρνα Μπλε Άμμος με σκοπό να γιορτάσουν τα νέα ξεκινήματα στις ζωές τους...
Η Μπούλετ, ντι-τζέι τη δεκαετία του ’80 και έκτοτε πανταχού απούσα, ξεβράζεται αναπάντεχα από την άμπωτη της ζωής στο σπίτι όπου σήμερα συγκατοικούν οι δύο κόρες και ο γαμπρός της, ένας σύγχρονος ζεν πρεμιέ...
Μια μέρα ξυπνάς για να ανακαλύψεις ότι οι πόρτες και τα παράθυρα του σπιτιού σου έχουν εξαφανιστεί, ή εναλλακτικά διασχίζεις το κατώφλι σου για να αντικρίσεις ένα πελώριο κέικ καρότο...
Αυτός ο κόσμος χωρά τα πάντα: χαλασμένα αμάξια με υπαρξιακά, απένταρους ηθοποιούς, φιλόδοξα κορίτσια, μποντυμπιλντεράδες ταγμένους ενάντια στην τοξική αρρενωπότητα, γερασμένους καταστασιακούς με αντισυμβατικές ιδιολέκτους, χρηματοδοτούμενα από ΕΣΠΑ εμφυτεύματα που σε κάνουν αρκετά έξυπνο για μια θέση στο δημόσιο...
Επιστρέφοντας στο χωριό μια γλυκιά καλοκαιρινή νύχτα, ο Γιώργης διαπράττει άθελά του ένα έγκλημα που θα του ανοίξει τον δρόμο για μια καλύτερη ζωή, τη ζωή που πάντα ονειρευόταν… Για κάθε έγκλημα, όμως, υπάρχει ένα τίμημα, ίσως και μια τιμωρία...
Ξενόνυχτες που κρατούν ξάγρυπνους τους κατοίκους της πόλης που μοιράζουν εφιάλτες αλλά και αναμνήσεις τρυφερές που ξεπηδούν από το θολό μυαλό της αρρώστιας που δίνουν καταφύγιο στον έρωτα κάτω απ'' το φως της γνώσης Ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα εποχής για τα δύο πάθη της ζωής που ορίζουν τη μοίρα: τον έρωτα και τη γνώση...
Από τη Βενετία του 17ου αιώνα έως την Ελλάδα του σήμερα, από τη Βέλια και τη Λιονέτα έως τη Μοιρώ και την Αθηνά, οι μάγισσες πρωτοστατούν στο κυνήγι της διαδοχής αναδυόμενες μέσα από την εκάστοτε ιστορική πραγματικότητα...
Αν ποτέ βρεθείς Στο λαβωμένο τούνελ Και κοιτάξεις μακριά Τη γαλαζοπράσινη κοιλάδα Με τα πανύψηλα κυπαρίσσια Και τις λευκοντυμένες αμυγδαλιές Θυμήσου την Άννα Τα ολόχρυσα νιάτα της Την καθαρή φορεσιά της Τα ανοιχτά της μάτια Που αντίκρυσαν τον κόσμο Για τόσο λίγο Που ονειρεύτηκε τη θάλασσα Τον ήλιο με τα καλοκαίρια του Τον αναπάντεχο έρωτα (...
Όχι, δεν είναι απ'' τα χρόνια -όχι πως δεν περνούν, μα δεν είναι απ'' τα χρόνια- ούτε από το βάρος ούτε απ'' την κούραση ούτε από λάθος στάση σώματος ή ζωής ούτε από τραύμα παιδικό ούτε καν απ'' τις κακοκαιρίες που έχει διασχίσει...