Είναι προφανές ότι και μόνο η αναφορά στην ύπαρξη μιας υπερ-εθνικής (ή υπερ-κρατικής ή υπερ-κυβερνητικής) πολιτικής που αφορά το εκπαιδευτικό σύστημα ενός κράτους-έθνους αποτελεί μείζονα εξέλιξη, στο βαθμό που η εκπαίδευση, γενικά, αποτελούσε (και αποτελεί;) βασικό πυλώνα αφενός της κοινωνικοποίησης σε μια εθνική, τελικά κοινωνία και αφετέρου της προετοιμασίας για την ένταξη σε μια (εθνική) αγορά εργασίας....