"Είσαστε όλοι σας καθάρματα" (2002). Κάτω από αυτό τον προκλητικό τίτλο, κρύβεται ένα κείμενο από τα πιο ευαίσθητα και ερεθιστικά του συγγραφέα. Αποσπασματικές μνήμες, τραυματικές εμπειρίες, αιχμηροί σχολιασμοί. Η μονολογική αφήγηση, οι συνεχείς μεταπηδήσεις σε χώρο και χρόνο μεταφέρουν με τόλμη και ελευθεριάζουσα γλώσσα, με φαρμακερό χιούμορ ως το σαρκασμό, μια πολύ συχνά ωμή πραγματικότητα.