Στις μέρες μας παρατηρείται το παράδοξο από τη μια να στηλιτεύουμε το έλλειμμα ηθικής που ταλανίζει τις σχέσεις μας και από την άλλη ο ηθικός προβληματισμός να γνωρίζει εντυπωσιακή άνθιση στις επιστήμες και τα επαγγέλματα. Γιατί άραγε να συμβαίνει αυτό; Αυτή η έκρηξη της εφαρμοσμένης πλευράς της ηθικής θα μπορέσει να μας βοηθήσει να ζήσουμε καλύτερα ή μήπως όχι, αφού το να προσπαθούμε να εξηγήσουμε τι είναι καλό για να δείξουμε πώς πρέπει να ζούμε θα είναι πάντοτε κάτι το διαφορετικό από το να καταγινόμαστε με οριακές περιπτώσεις και διλήμματα αναλύοντας το νόημα των ηθικών όρων: επαγγελματικό καθήκον, δικαίωμα, πρέπει, καλό κτλ. Όσο κι αν οι απαιτήσεις του σύγχρονου κόσμου ως προς τον ηθικό στοχασμό είναι χωρίς προηγούμενο εξαιτίας της αλματώδους ανάπτυξης της τεχνολογίας, η κατ αντιπαραβολή διερεύνηση των θεωριών αρχαίων και σύγχρονων ηθικών φιλοσόφων δεν αποδεικνύει μόνο πως μεταξύ ηθικής και μεταηθικής δεν μπορούν να χωρέσουν απόλυτες διαχωριστικές γραμμές, αλλά και πως δεν θα απογοητευτούν όσοι ψάχνουν να βρουν στην αρχαιοελληνική ηθική φιλοσοφία τους λόγους που θα τους επιτρέψουν να ζήσουν καλύτερα. Πρόκειται για την κατ αντιπαράθεση παρουσίαση αρχαίων και σύγχρονων ηθικών φιλόσοφων, (Προσωκρατικοί, Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης, Σοφιστές, Στωικοί, Κυνικοί, L. Wittgenstein, G.E. Moore, A. Ayer, Ch. Stevenson, R. Hare J. Rawls, S. Blackburn, B. Williams, R. Atkinson, J. Mackie κ.ά) που δεν απευθύνεται μόνο στους ειδικούς της ηθικής φιλοσοφίας και της μεταηθικής, αλλά και σε κάθε ενδιαφερόμενο καλύπτοντας ένα πραγματικό κενό στην σχετική βιβλιογραφία.