Ο πλατωνικός διάλογος "Ίων" πραγματεύεται το θέμα της θεόσταλτης έμπνευσης, που κατακυριεύει όλους όσοι ασχολούνται με την ποίηση. Είτε αυτοί συνθέτουν (ποιητές), είτε ερμηνεύουν (ραψωδοί, ηθοποιοί, χορευτές, χοροδιδάσκαλοι), είτε απλώς παρακολουθούν και συμπάσχουν (ακροατές, θεατές). Η ικανότητα των ποιητών να συνθέτουν ωραία, καθώς και των ραψωδών να απαγγέλλουν και να ερμηνεύουν ωραία τα ποιητικά έργα, δεν βασίζεται σε γνώση που έχουν αποκτήσει, διότι τάχα κατέχουν τη συγκεκριμένη τέχνη ή επιστήμη, αλλά είναι θείο δώρο. Γι αυτό και ο καθένας τους διαπρέπει όχι σε όλα τα είδη της ποίησης, αλλά μόνο σε ένα, εκεί δηλαδή όπου ο θεός τον έταξε να είναι ικανός. [...]